Σου πάει ο νόμος μου, Άκη μου..

     Προσπαθούσα χθες να εξηγήσω σε νεαρό έλληνα πολίτη που ρωτούσε γιατί η ποινή του πρώην υπουργού  είναι συγκριτικά με όσα ''έφαγε'' τόσο μικρή, σε σχέση με την ποινή του πρώην δήμαρχου.
    Του είπα ότι ο πρώην δήμαρχος δικάστηκε και καταδικάστηκε για το σύνολο των εγκλημάτων του. Ενώ ο πρώην υπουργός δικάστηκε σαν κάποιον κατά συρροή δολοφόνο που δικάζεται για παράνομο παρκάρισμα! Ενώ δηλαδή έφαγε μίζες, μπούκωσε προμήθειες, καταχρέωσε το ελληνικό δημόσιο, τελικά καταδικάστηκε για παραποίηση του ''πόθεν έσχες''!
     Κι όταν με ξαναρώτησε  ''και γιατί δεν δικάστηκε για το σύνολο των εγκλημάτων του;'', του είπα ότι τα περισσότερα από αυτά, αν όχι όλα, έχουν παραγραφεί με βάση τον ''νόμο περί ευθύνης(!!!) υπουργών''.
     Με ξαναρώτησε τότε (αχ αυτά τα παιδιά!)  ''και ποιός έφτιαξε αυτόν τον νόμο;'', Και του είπα ''το χοντρό Χυδαίο Υποκείμενο''.
    ''Και γιατί αυτό το χοντρό πράγμα'', συνέχισε, ''δεν το βάζουμε κι αυτό στην φυλακή;''. Τί να του απαντήσεις;
     Ότι ο συγκεκριμένος λιπαρός εγκέφαλος βρίσκεται εδώ και χρόνια πίσω και κάτω από κάθε πολιτική βρωμιά; Ότι αν υπήρχε λαός της προκοπής θα έπρεπε εδώ και χρόνια να εκτίει ποινή καταναγκαστικών έργων, που θα του έκαναν και καλο στην υγεία του;  Ή ότι το πολιτικό μας σύστημα κάτι τέτοια υποκείμενα τα επιβραβεύει με κομματικές αρχηγίες και πρωθυπουργίες;
     Αυτά δεν λέγονται σε νεαρούς έλληνες πολίτες γιατί τους δημιουργείς ένα αίσθημα ματαιότητας, την αίσθηση δηλαδή ότι ό,τι και να κάνουν όσο κι αν παλέψουν δεν αλλάζει τίποτα! Ενώ εμείς χρειαζόμαστε πολίτες δυναμικούς και αποφασισμένους να αλλάξουν αυτό το πολιτικό σύστημα που εκτρέφει τέτοια χοντρά χυδαία υποκείμενα.
     Του είπα λοιπόν, περισσότερο σαν ευχή παρά σαν πίστη:
    ''Μη στενοχωριέσαι παιδί μου, θα τον βάλουμε κι αυτόν μιά μέρα στην φυλακή''..