..όπου ο συγγραφέας πραγματεύεται το αγαπημένο του θέμα που έχει να κάνει με τη σχέση του "ντυμένου ανθρώπου" (του ανθρώπου δηλαδή όπως πλαστά ή επίπλαστα παρουσιάζεται προς τα έξω, προς τον κόσμο ή και προς τον εαυτό του ακόμη μέσω του καθρέφτη) και του "γυμνού ανθρώπου" - της ωμής, σχεδόν βάρβαρης ουσίας που απομένει όταν οι μάσκες, τα φτιασίδια, τα κοστούμια των ρόλων πέσουν!
Μας θυμίζει τίποτα αυτό; Μα φυσικά! Η Αυτού Χυδαιότης με σάρκα και οστά!
Ο άνθρωπος που το όνειρο της ζωής του ήταν να σφετεριστεί ένα κόμμα (όχι να ιδρύσει, δεν θα τον ακολουθούσε κανείς!), προκειμένου να γίνει κι αυτός κάποτε πρωθυπουργός!
Και τί δεν έκανε για να το πετύχει: παρασυνταγματολόγησε, πέταξε λάσπη, έφτυσε, έγλυψε, έφτιαξε απαλλακτικούς νόμους για την καμόρα της πολιτικής!..
Και τώρα που έφτασε τόσο κοντά, βλέπει το κόμμα που ''κατέκτησε'' να διαλύεται, να αποσυντίθεται μπροστά στα μάτια του!
Ε, δεν θέλει και πολύ ο νούς του ανθρώπου να ''ψηλώσει'' κατά πως έλεγε ο τεράστιος Παπαδιαμάντης για την Φραγκογιαννού του στην περίφημη Φόνισσα: ''..Της Φραγκογιαννούς άρχισε πράγματι «να ψηλώνη ο νους της». Είχε «παραλογίσει» επί τέλους. Επόμενον ήτο, διότι είχεν εξαρθή εις ανώτερα ζητήματα..''
Έτσι κι ο δικός μας.
''Είχεν εξαρθεί'' σε ανώτερα ζητήματα: το πώς θα κυβερνήσει την Ελλάδα, πώς θα γίνει πρωθυπουργός, πρόεδρος, πλανητάρχης, θεός και παντοκράτορας, τα πάντα όλα!
Παραλόγισε!
Κι άρχισε να απειλεί θεούς και δαίμονες πως άμα δεν τον ψηφίσουμε θα πέσουν οι δέκα πληγές του Φαραώ επί της κεφαλής των Ελλήνων, θα εκραγεί το ηφαίστειο της Σαντορίνης, θα ξεραθούν η Κερκίνη και οι Πρέσπες, και ίσως και να γίνει παγκόσμιος πόλεμος!
Τώρα που το κόμμα του εξαφανίζεται, οι μάσκες και τα φτιασίδια πέφτουν.
Όλη η βάρβαρη, η ωμή ουσία της ύπαρξής του στην φόρα!
Αξίζει λοιπόν τον κόπο προκειμένου να δούμε μία από τις μεγαλύτερες φούσκες (απόστημα) της μεταπολίτευσης να σκάει, να μην τον ψηφίσει κανείς!
Θα γίνουν άραγε όλες αυτές οι καταστροφές που απειλεί ότι θα γίνουν;
Για να δούμε!..
Περίεργοι είμαστε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου