Υπάρχουν και άνθρωποι εκεί έξω..

     Όχι μόνο καθάρματα.
     Και άνθρωποι.
     Άνθρωποι που δημιουργούν, που σκέφτονται, που αγαπούν τον άλλο άνθρωπο, τον τόπο τους, την παράδοση, τα γράμματα, την τέχνη.
     Άνθρωποι που
αγωνίζονται που αγωνιούν, που γεννούν και μεγαλώνουν ανθρώπους και όχι τέρατα.
     Άνθρωποι λιτοί, καθημερινοί,  με καθημερινά όνειρα, καθημερινές χαρές και λύπες, γήινοι, με τις αδυναμίες τους,
     ..άνθρωποι που το βιός τους είναι δουλεμένο κι όχι κλεμμένο από άλλους άνθρώπους.
     Άνθρωποι κανονικοί, οχι καθάρματα.

     Τα καθάρματα όμως ορίζουν την ζωή των ανθρώπων.
     Αυτό γινόταν πάντα ειδικά στην χώρα μας.
     Το φαινόμενο όμως επιταχύνθηκε και κλιμακώθηκε μετά την μεταπολίτευση και έγινε κανόνας τα τελευταία 30-35 χρόνια.
     Οι μάσκες ωστόσο έπεσαν τα χρόνια των μνημονίων και της δεύτερης Κατοχής και τα καθάρματα εμφανίστηκαν με γυμνά τα πρόσωπά τους και με όλη την καθαρματική τους υπόσταση.
     Τα καθάρματα της πολιτικής.
     Τα καθάρματα των ΜΜΕ.
     Τα καθάρματα της κοινωνίας που ζουν ανάμεσά μας.
     Που καταστρέφουν ζωές ανθρώπων για δικό τους όφελος.
     Που έχουν κόψει κομμάτια απ' τις ζωές μας και μας έχουν αφήσει να ζήσουμε μιά ζωή λειψή. 
     Που έχουν σκοτώσει την ελευθερία μας και το μέλλον γενιών και γενιών.

     Τα καθάρματα ορίζουν τις ζωές των ανθρώπων. Ειδικά στον τόπο μας.
     Τα καθάρματα μας έχουν επιβάλλει την "κανονικότητα" της φτώχειας,
     ..και την μιζέρια σαν τρόπο ζωής.
     Για να επιβιώσουν αυτά απ' τα κομμάτια τα δικά μας.

     Αυτό πρέπει να σταματήσει.
     Τα καθάρματα πρέπει να σταματήσουν.
     Με το καλό, 
     ..ή με το ζόρι..

     
     Υ.Γ.  Αφορμή για το σύντομο σημερινό σχόλιο ήταν το υπέροχο ντοκυμαντέρ-ταινία "Stringless" (Στρίγγλες) που μετέδωσε η ΕΡΤ2 ανήμερα Καθαρή Δευτέρα στις 9 το βράδυ (τα στοιχεία δίνονται για να μπορέσει κάποιος να το ψάξει και να το βρεί στο διαδίκτυο),
     ..και αφορούσε την ζωή, τις ανησυχίες, το έργο, την δημιουργία, 5 (ή 6;) γυναικών της πολυφωνικής χορωδίας-συγκροτήματος με τo όνομα "Στρίγγλες".
     Απλοί καθημερινοί άνθρωποι, που όπως και χιλιάδες άλλοι, ζουν και δημιουργούν σε συνθήκες αντίξοες, εχθρικές για ανθρώπους μη-τέρατα, για ανθρώπους έξω απ΄το σύστημα των καθαρμάτων.