To vote or not ot vote? Ιδού η απορία..

     Για να μπούμε στο (καθημερινό) κλίμα των ημερών, και για να παίξουμε και λίγο το παιχνίδι των κυβερνητικών και αντιπολιτευτικών δουλικών της τρόϊκας (λέγε με "θεσμοί"),
     ..ας εκλογολογίσουμε λιγάκι.

     Τούτη η τόσο βολική για
τα δουλάκια προεκλογική πόλωση γίνεται στην ουσία "περί όνου σκιάς".
     Αλλιώς: "δυό γάϊδαροι μαλώνανε σε ξένο αχερώνα".
     Γιατί τί ακριβώς χρησιμεύουν οι εκλογές σ' ένα κατοχικό καθεστώς;
     Θα αλλάξει αυτό, δηλαδή θα αρθεί η κατοχή με το ένα ή το άλλο αποτέλεσμα;

     Έχουμε συνειδητοποιήσει πως ο περίφημος (σε διπλή παραλλαγή για φέτος) προϋπολογισμός του κράτους δεν έρχεται για ψήφιση στην ελληνική Βουλή,
     ..αν δεν πάρει πρώτα την έγκριση των τραπεζών, των διεθνών απατεώνων και των τοκογλύφων, όπως αυτή εκφράζεται μέσα απ' το διευθυντήριο των Βρυξελλών και των διάφορων euro και working groups;
     Για ποιές εκλογές μιλάμε λοιπόν;
     Για αυτές που το διακύβευμά τους είναι το πόσα καθρεφτάκια και χάντρες θα μας δωθούν απ' αυτούς ή τους άλλους δωσίλογους,
     ..σε αντάλλαγμα για τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας;

     Η "αχούρα", η κ@λοπιλάλα των μουστερήδων της εξουσίας για εκλογές τώρα ή μετά, γίνεται και αφορά μόνον την "κουτάλα".
     Την δική τους κουτάλα.
     Δεν αφορά σε τίποτα τον λαό.

     Οι εκλογές σε τούτο το παραδεδεγμένο και αποδεκτό τόσο απ' την κυβέρνηση όσο και απ' την αντιπολίτευση κατοχικό καθεστώς, 
     ..έχουν την ίδια αξία με τα δημοψηφίσματα των συνταγματαρχών.

     Κι εδώ ερχόμαστε στην (σοβαρότατη) απορία του τίτλου: Αξίζει να ασχολούμαστε με τέτοιου είδους εκλογές; Αξίζει να ψηφίζουμε;
     Πρέπει με την αποχή μας να δίνουμε σε άλλους κομματοσκυλικούς ψηφοφόρους το δικαίωμα να καθορίζουν το -έτσι κι αλλιώς όμως προκαθορισμένο με αυτές τις συνθήκες- μέλλον μας;
     Δηλαδή πρέπει να συμμετέχουμε "μαυρίζοντας" τούς κάθε λογής ντόπιους αντιπρόσωπους της τρόϊκας,
     ..ή πρέπει να απέχουμε δημιουργώντας πάταγο και διεθνή προβληματισμό, όπως οι γείτονες σκοπιανοί στο πρόσφατο δημοψήφισμά τους;

     Το blog στέκει δίβουλο.
     Μία πρώτη -και όχι τελεσίδικη- σκέψη είναι πως,
     ..μία οργανωμένη και με κάποιου είδους "προεκλογική εκστρατεία" αποχή, με επιχειρήματα όμως και πολιτικοοικονομικές αναλύσεις σοβαρές και τεκμηριωμένες,
     ..μία αποχή που θα είχε την μορφή πολιτικού ρεύματος,
     ..και που θα κατάφερνε (συνειδητά) να φτάσει στο ύψος τουλάχιστον του αποτελέσματος  του δικού μας δημοψηφίσματος του '15, δηλαδή πάνω απ' το 60 τουλάχιστον τοις εκατό,
     ..θα είχε αποτέλεσμα εφάμιλλο μιάς επανάστασης. 

     Πρόκειται για σκέψεις.
     Και οι σκέψεις πρέπει να υφίστανται κριτική, 
     ..και να προκαλούν συζητήσεις και προβληματισμό.

     Εκλογολογούμεν τε γαρ μετ' ευτελείας,
     ..και ψηφίζουμε (ή δεν ψηφίζουμε) άνευ μαλακίας!..