Γιατί χαίρεται ο βλάκας και χαζογελάει, πατέρα;..

     Γιατί νομίζει πως θα μας κοροϊδέψει παιδί μου, με τα καραγκιοζιλίκια του με τις ''αγορές'', και πως θα καταφέρει να σώσει το τομάρι του.

     Και είναι τόσο βλάκας, πατέρα;
     Όχι από φυσικό του παιδί μου. Έχει πάθει όμως την αποβλάκωση που παθαίνουν οι πολιτικοί όταν αποκόβονται από τον λαό και την κοινωνική πραγματικότητα,
      ..όταν βλέπουν με τα μάτια μυστικοσυμβούλων αμφίβολης ευφυίας και προβληματικής ηθικής (υπο)στάθμης,
      ..και προπαντός όταν παθαίνουν την αρρώστια της εξάρτησης απ' την εξουσία!

     Είναι άρρωστος δηλαδή ο βλάκας, πατέρα;
     Πιό άρρωστος δεν γίνεται, παιδί μου.

     Και θα τον συγχωρήσουμε δηλαδή, πατέρα;
     Ποτέ παιδί μου. Γιατί η αρρώστια αυτή δεν είναι σαν τις άλλες!. Σαν κρυολόγημα να πούμε. Είναι αρρώστια φιλοτομαρισμού, αμοραλισμού, εγκληματικής αδιαφορίας προς την κοινωνία, το κοινό καλό, και την χώρα. Είναι αρρώστια με υψηλή θνησιμότητα για τον λαό!
      Γι αυτό θα τον αφήσουμε να γκρεμοτσακιστεί μόνος του, και θα βάλουμε κι εμείς ένα χεράκι αν χρειαστεί.. Να χαθεί πολιτικά, όπως θα χαθεί, που λεν και στο χωριό του..

     Τότε γιατί είσαι στενοχωρημένος, πατέρα;
     Γιατί είναι κρίμα παιδί μου να διαψεύδονται συνεχώς οι προσδοκίες του κόσμου.
     Γιατί κάποιοι, κάποτε πιστέψανε σ' αυτόν τον βλάκα. Και πιό πριν, στον προηγούμενο ηλίθιο. Και ακόμα πιό πριν στον άλλον μπουχέσα.  Κι ακόμα παλιότερα σ' εκείνο το κάθαρμα! Και πάει λέγοντας..

     Και δεν φταίει κι ο λαός γι αυτά, πατέρα;
     Δυστυχώς, σχεδόν μόνον αυτός φταίει παιδί μου. Και γι αυτό κυρίως στενοχωριέμαι. Και γι αυτό  θα 'θελα, έστω και μία φορά ο λαός να κάνει μιά σωστή επιλογή. Να μην ξαναδιαψευστούν τα όνειρά του, οι προσδοκίες του, οι επιλογές του!
     Να δούμε..

     Και πότε θα το δούμε αυτό, πατέρα;
     Σύντομα παιδί μου. Πολύ σύντομα..

     Καληνύχτα, πατέρα..
     Καλά όνειρα, παιδί μου!..