Μαντήλι Καλαματιανό (για τα δάκρυα)..

     Όταν πρίν από τρία χρόνια του δόθηκε η ευκαιρία, μετά την ανατροπή του Μεγάλου Ηλίθιου, να πεί το μεγάλο ''όχι'', και να οδηγήσει την χώρα σε σωτήριες εκλογές,
     ( εκλογές που θα κέρδιζε ''με τα τσαρούχια'' λόγω της ως τότε στάσης του, και που αν εφάρμοζε όσα αντιμνημονιακά και πολύ σωστά έλεγε ως τότε, σήμερα θα ήταν αδιαφιλονίκητος ηγέτης και θα μπορούσε να χρίσει για υποψήφιο Πρόεδρο Δημοκρατίας ακόμα και τον οδηγό του )
     ..προτίμησε την οδό της προδοσίας, της υποτέλειας, της σίγουρης εξουσίας που του έταξαν οι οικονομικοί δυνάστες και οι εξωθεσμικοί μαφιόζοι.  Άλλωστε το είχε ξανακάνει και πιό παλιά.
     Συνηθισμένος να προδίδει φίλους και ευεργέτες του, και συνηθισμένος να δαγκώνει το χέρι που τον στήριξε,
     ..πρόδοσε  το κόμμα του και όσους ως τότε τον είχαν στηρίξει για να γίνει πρόεδρος, πρόδοσε έναν ολόκληρο λαό, και βέβαια πρόδοσε και τον ίδιο του τον εαυτό.
    
     Και με την κεκτημένη ταχύτητα (της προδοσίας) επιχείρησε πριν από λίγους μήνες να ξαναπροδώσει, αυτή την φορά όμως τους διεθνείς απατεώνες, αφεντικά του, και τοκογλύφους της τρόϊκας,
     ..λέγοντας (χωρίς να το εννοεί, για τα μάτια του κόσμου και των εκλογών) πως βγαίνουμε από μνημόνια και επιτηρήσεις, και πως ξαναγυρίζουμε στις αγορές.
     Τα διεθνή όμως κοράκια δεν ανέχονται ούτε ως αστείο, ούτε σαν στείρο πολιτικό βερμπαλισμό τέτοιες -έστω και ντεμέκ- προσπάθειες ανεξαρτησίας!

     Το αποτέλεσμα γνωστό:
     Το ψηλό παιδί, ο τσικ-λεβέντης, το καμάρι της Μεσσηνίας βγήκε ''στην σέντρα''!
     Ή μάλλον στην μαρκίζα.
     Και απειλεί(!) τους βουλευτές του και τους άλλους βουλευτές πως αν δεν γίνει το δικό του θα πηδήξει!

     Ε, πήδα λοιπόν λεβεντόπουλε!
     Αυτό περιμέναμε τόσο καιρό!
     Αρκεί να μην είναι κανείς από κάτω, και τον πάρεις στο λαιμό σου!..