Εξαρτάται, μου λες..Εξαρτάται..

     Αν η χθεσινή συμφωνία αποδοθεί στο κυβερνητικό κόμμα όπως ήταν πριν τέσσερα χρόνια (4,5%), τότε μπορούμε να μιλάμε για μεγάλη υπαναχώρηση, ακόμα και για κωλοτούμπα!
     Αν όμως την αποδώσουμε στο σημερινό, πολυσυλλεκτικό πιά κόμμα του 38%, τότε μπορούμε να την δούμε και σαν ένα πρώτο, δειλό, μικρό, κουτσό βήμα, προς την σωστή κατεύθυνση.

     Σαφώς δεν υπάρχει χώρος για θριαμβολογίες, ούτε όμως για απελπισία και αφορισμούς του στυλ: τίποτα δεν αλλάζει, δεν γίνεται να αλλάξουμε τίποτα.
     Παρ' όλα αυτά όμως απαντήθηκε ένα καίριο, πρωταρχικό ερώτημα: ήταν όσα περάσαμε και περνάμε ακόμη, μονόδρομος;
     Όχι βέβαια!
     Οι απειροελάχιστες αλλαγές που ήδη διαφαίνονται, με την συμφωνία των ''εταίρων'' και μιάς Ευρώπης εταίρας, μαρτυρούν το αντίθετο.
     Όλοι μας βέβαια θα τα θέλαμε όλα. Εδώ και τώρα! Μονομερώς ή όχι αδιάφορο!
     Αυτό όμως θα απαιτούσε γροθιά στο μαχαίρι. Το blog θα το ήθελε πολύ! Πολλοί θα το ήθελαν. Οι περισσότεροι όμως; Ποιός ξέρει. Αυτό μόνον με δημοψήφισμα πιά μπορεί ν' απαντηθεί.

     Προκρίθηκε από την κυβέρνηση ο δρόμος της συνδιαλλαγής και της βήμα-βήμα επαναφοράς του κράτους σε κανονική λειτουργία.
     Επάνω σ' αυτό θα κριθεί. Αλλά όχι ακόμα. Όχι πριν δούμε τα πρώτα χειροπιαστά αποτελέσματα.

     Το να μετακινήσεις, να αφαιρέσεις πάνω απ΄την χώρα και το παραμικρό λιθαράκι από το ''ανάθεμα'' που συσσώρευσαν οι δωσίλογοι και προδότες, είναι ένας άθλος.
     Τούτη την στιγμή δεν διαθέτουμε κάτι καλύτερο απ' την σημερινή κυβέρνηση.
     Αυτή είναι. Αυτά ίσως μπορεί.
     Χρέος μας είναι ως λαός να της τραβάμε συνεχώς το αυτί.
     Στο χέρι μας είναι με δυναμικές κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις να την οδηγήσουμε εκεί που εμείς θέλουμε.

     Η κριτική δεν φτάνει. Χρειάζεται και προσπάθεια απ' όλους.
     Τίποτα δεν χάθηκε, τίποτα δεν κερδήθηκε!
     Επί των επάλξεων!..