Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

Δράμα!..

     Πράγματι όπως γράφτηκε χθες σε ένα άρθρο: ''..το περιέγραφαν ξεκάθαρα στα κείμενα τους οι μεγάλοι τραγωδοί. Ο άνθρωπος μισεί την αλήθεια. Ιδίως ο ακαλλιέργητος άνθρωπος..''

     Ας κοιτάξουμε τώρα γύρω μας.
     Ας ξεκινήσουμε απ' την Βουλή. Βρίσκουμε πολλούς
καλλιεργημένους ανθρώπους (με την στενή, αλλά και με την ευρύτερη σημασία του όρου) εκεί μέσα;
     Οι περισσσότεροι είναι τενεκέδες του ενός πτυχίου, 
     ..κύμβαλα αλαλάζοντα χωρίς ούτε κοινωνική καλλιέργεια, πέραν της χαιρετούρας και του ψεύδους,
     ..μισθοφόροι δημόσιοι υπάλληλοι της βουλετικής καρέκλας.
     Αν τους απογυμνώσεις από αξιώματα και γραβάτες, δεν είναι παρά τυχαία ανθρωπάκια, ευθυνόφοβα, χωρίς γνώμη που μπορεί να τεκμηριωθεί, χωρίς απόψη ζωής, χωρίς ''πιστεύω'',
     ..κοινωνικά αμόρφωτοι και απαίδευτοι,
     ..προσωπικά, ως άτομα, αποτυχημένοι.

     Και είναι έτσι γιατί είναι ο καθρέφτης του λαού -οιονεί όχλου- που εκλέγει αυτούς και όχι άλλους.
     Είναι ο λαός -οιονεί όχλος- που έχει μεσ' την Βουλή το Ποτάμι, τον Λεβεντομ@λακόγερα, τους ακροδεξιούς.
     Είναι ο λαός που είναι αμόρφωτος, ακαλλιέργητος και πρόστυχος (με την έννοια της έλλειψης ποιότητας) μέχρι το μεδούλι.

     Και είναι το μεγάλο έγκλημα του ΠΑΣοΚ.
     Και μάλιστα έγκλημα εκ προμελέτης.
     Αν ήταν ένα μόνο να προσάψουμε στο ΠαΣοΚ, από τα τόσα κακουργήματα της τριαντάχρονης εξουσίας του,
     ..θα ήταν η ηθελημένη διάλυση της Παιδείας.
     Η επί τούτου δημιουργία ενός λαού αμόρφωτου κυρίως σε κοινωνικό, εγκυκλοπαιδικό, ιστορικό, φιλολογικό επίπεδο,
     ..για να καταστεί άθυρμα των πολιτικών-ανδρείκελων και της πολιτικής του ''ηγέτη'' και Μεγάλου Τυχοδιώκτη.
     Η πολιτιστική καταστροφή ενός λαού που ήδη από το 1989, τα δεκαοχτάχρονά του τότε, δεν γνώριζαν την ελληνική γλώσσα. Δεν ήξεραν τί θα πεί ''αρωγή'', τί θα πεί ''ευδοκίμηση'' (είχε γίνει τότε πάταγος στις πανελλήνιες εξετάσεις του 1985 με τίτλο θέματος στο μάθημα της Έκθεσης που περιείχε αυτές τις λέξεις, και ήταν ακατανόητος απ' τους εξεταζόμενους μαθητές).

     Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, ο λαός, ο οιονεί όχλος λαός όπως ήταν το μεγάλο όνειρο και  η ''επιτυχία'' του ΠαΣοΚ, δεν διαθέτει τα στοιχεία μορφωσης και καλλιέργειας εκείνα που θα του επέτρεπαν να σκέφτεται αλλιώς, να ψηφίζει αλλιώς, να αντιδρά αλλιώς,
     ..να αντιστέκεται στην ισοπέδωση της ψευδεπώνυμης Παγκοσμιοποίησης, και της ακόμη χειρότερης ''Ευρωπαϊκής Ένωσης'',
     ..να επαναστατεί στην εξουσία μιάς ψευδεπίγραφης ''αριστεράς'',
     ..να ξεσηκώνεται για να υπερασπιστεί το Σύνταγμά του με κάθε μέσον.

     Είμαστε ένας λαός κατεστραμμένος.
     Ένας λαός νικημένος.
     Όχι από τους δωσίλογους πολιτικούς. Όχι από την απληστία των ''εταίρων''-τοκογλύφων-δανειστών.
     Αλλά από την ίδια του την αμορφωσιά. Την έλλειψη παιδείας, κρίσης, απόφασης.

     Το αρχαίο δράμα συνεχίζεται.
     Αλλά όχι πιά επί σκηνής!..

           

2 σχόλια:

  1. Μέχρι να τελειώσω αυτό το μήνυμα, το "Ουδέν Σχόλιο" θα είναι στα "αγαπημένα μου". Μετά όχι. Βρίσκω τή φράση: "Είναι ο λαός -οιονεί όχλος- που έχει μεσ' την Βουλή το Ποτάμι, τον Λεβεντομ@λακόγερα, τους ακροδεξιούς", άκρως αντιδημοκρατική, γιατί ποτέ δεν παραδέχτηκα αυτούς που ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ ΤΟ ΣΩΣΤΟ και ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΛΑΘΟΣΙ!!!. (Στοχοποιώντας 3 κόμματα, φαίνεται ότι αυτοί που ψηφίσαν τα άλλα 5, δεν είναι όχλος!!!
    Δημοκρατία φίλε είναι να έχουμε απλή αναλογικά και στη Βουλή όχι οκτώ κόμματα, αλλά 18. Από τους άκρο-άκροδεξιούς, μέχρι τους άκρο-ακροαριστερούς....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι, αν είχαμε απλή αναλογική και έμπαιναν όσα κόμματα συμμετέχουν στις εκλογές και παίρνουν ψήφους, χωρίς πλαφόν 3% και άλλες τέτοιες ''δημοκρατικές'' παπαριές, που όμως δεν βλέπω να τις κατακρίνετε,
      ..τότε πράγματι δεν θα είχα καμία αντίρρηση και ο λαός ίσως να συμπεριφερόταν και αλλιώς.
      Η πραγματική δημοκρατία όμως που όλοι λέμε ότι επιθυμούμε, απαιτεί (τουλάχιστον κατά την προεκλογική περίοδο) ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΦΑΙΡΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ και όχι προπαγάνδες υπέρ λεβεντομ@λακόγερων,φερ' ειπείν, και προβοκάτσιες εναντίον όσων πραγματικά παλεύουν για τα δικαιώματα του λαού.
      Άρα λοιπόν ό λαός δεν ψηφίζει κατά συνείδηση δική του, αλλά κατά συνείδηση των καναλαρχών-εργολάβων-προμηθευτών.
      Εξ ου και καταντάει όχλος.
      Λυπάμαι αν το blog μου δεν θα είναι στα αγαπημένα σας,
      αλλά ο σκοπός μου δεν είναι να είμαι αγαπητός, παρά είναι να είμαι τίμιος με τον εαυτό μου και με όσους έχουν την ίδια οπτική γωνία.
      Τέλος, η δημοκρατία δεν είναι μενού ''αλα καρτ'' να παίρνεις όποιο πιάτο σου αρέσει σήμερα.
      Ή παίρνεις όλο το μενού, ή μένεις νηστικός..

      Διαγραφή