Η Ιστορία κάνει φάρσες!
Διαβάζοντας έστω και ετεροχρονισμένα το κορυφαίο ιστορικό μυθιστόρημα του Robert Graves ''Εγώ, ο Κλαύδιος'',
..το blog ανακάλυψε απίστευτες ομοιότητες με την σημερινή πολιτική κατάσταση.
Αυτό βέβαια δεν είναι ούτε ευχάριστο, ούτε αισιόδοξο, εφ' όσον πράγματα που παρέμειναν τα ίδια πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια, πώς περιμένουμε εμείς να τα αλλάξουμε σε μία-δύο γενιές;
Περιγράφοντας λοιπόν ο Κλαύδιος (δια στόματος Graves) τον προηγούμενο από αυτόν αυτοκράτορα και ανηψιό του, Καλιγούλα και τα πεπραγμένα του,
..λέει πως ο ο κατ' ουσίαν τρελός αυτοκράτορας ήταν ουσιαστικά αστοιχείωτος, με ξερές μόνον γραμματικές γνώσεις ελληνικών,
..και πως κυκλοφορούσε στα ανάκτορα και στην Αγορά ντυμένος με αμφίεση Ολύμπιου θεού, άλλου το πρωί, άλλου το απόγευμα κι άλλου το βράδυ!
Έτσι κι ο ''δικός'' μας ΓΑΠ κυκλοφορούσε άλλοτε ως ποδηλάτης, άλλοτε σαν δρομέας κι άλλοτε ως θαλασσοπόρος!
Ο θεός-αυτοκράτορας Καλιγούλας αγαπούσε παθολογικά το άλογό του, και το παρουσίασε κάποια στιγμή στην άναυδη Σύγκλητο ως άξιο και μέλλοντα συγκλητικό!
Ο δικός μας, θυμόμαστε πολύ καλά πόσα άλογα (κουτσά), μουλάρια και γαϊδούρια έμπασε στην Βουλή, μερικά μάλιστα τα έκανε και υπουργούς.
Όταν παρέταξε τα στρατεύματά του στις ακτές της Μάγχης για να κατακτήσει την Βρετανία, κι αφού έβγαλε βαρυσήμαντο λόγο με αναφορές στον Βιργίλιο, στην Σύγκλητο και στον λαό της Ρώμης,
..κι αφού όλοι περίμεναν να να δώσει το σύνθημα της επέλασης, ο Καλιγούλας ανέκραξε παγώνοντας αξιωματικούς και λεγεωνάριους: ''Και τώρα, μαζέψτε κοχύλια''! Και επέστρεψαν στην Ρώμη.
Ο ''δικός'' μας ΓΑΠ αφού μας έστησε στις τηλεοράσεις σοβαρός και πένθιμος από το Καστελόριζο, για να μάς πει τί θα κάνουμε με το οικονομικό μας ζήτημα, μάς το είπε ξεκάθαρα: ''Και τώρα, είστε σκλάβοι. Χωρίς πατρίδα''. Και γύρισε για να ''κυβερνήσει''.
Πολλές και αξιοθαύμαστες οι ομοιότητες των δύο ανδρών,
..μέχρι τον βίαιο θάνατο του πρώτου, μετά από λίγα μόλις χρόνια, απόλυτης όμως, εξουσίας από χέρια δικών του ανθρώπων, Πραιτωριανών!
Ομοίως και ο ΓΑΠ έπεσε βίαια (με το στανιό) απ' την εξουσία από χέρια χοντρών και άλλων πραιτωριανών του.
Οι ομοιότητες όμως της Ιστορίας σταματούν εδώ, αφού ο Κλαύδιος που έγινε μετά αυτοκράτορας, υπήρξε κατά τεκμήριο λογικός, μετριοπαθής, σχετικά φιλελεύθερος, ανεκτικός, πολυπολιτισμικός, δίνοντας στην Αυτοκρατορία έναν αέρα παγκοσμιότητας.
Αντίθετα εδώ, στην περίπτωσή μας, οι διάδοχοι του ΓΑΠ στην εξουσία αποδείχτηκαν πολύ χειρότεροι (ναι, γίνεται κι αυτό!), και η συνέχεια καταστροφική.
Άλλωστε γι αυτό λέμε πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, τις περισσότερες φορές μάλιστα σαν τραγική φάρσα.
Εδώ είμαστε.
Στα όρια του τραγικού!..
Διαβάζοντας έστω και ετεροχρονισμένα το κορυφαίο ιστορικό μυθιστόρημα του Robert Graves ''Εγώ, ο Κλαύδιος'',
..το blog ανακάλυψε απίστευτες ομοιότητες με την σημερινή πολιτική κατάσταση.
Αυτό βέβαια δεν είναι ούτε ευχάριστο, ούτε αισιόδοξο, εφ' όσον πράγματα που παρέμειναν τα ίδια πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια, πώς περιμένουμε εμείς να τα αλλάξουμε σε μία-δύο γενιές;
Περιγράφοντας λοιπόν ο Κλαύδιος (δια στόματος Graves) τον προηγούμενο από αυτόν αυτοκράτορα και ανηψιό του, Καλιγούλα και τα πεπραγμένα του,
..λέει πως ο ο κατ' ουσίαν τρελός αυτοκράτορας ήταν ουσιαστικά αστοιχείωτος, με ξερές μόνον γραμματικές γνώσεις ελληνικών,
..και πως κυκλοφορούσε στα ανάκτορα και στην Αγορά ντυμένος με αμφίεση Ολύμπιου θεού, άλλου το πρωί, άλλου το απόγευμα κι άλλου το βράδυ!
Έτσι κι ο ''δικός'' μας ΓΑΠ κυκλοφορούσε άλλοτε ως ποδηλάτης, άλλοτε σαν δρομέας κι άλλοτε ως θαλασσοπόρος!
Ο θεός-αυτοκράτορας Καλιγούλας αγαπούσε παθολογικά το άλογό του, και το παρουσίασε κάποια στιγμή στην άναυδη Σύγκλητο ως άξιο και μέλλοντα συγκλητικό!
Ο δικός μας, θυμόμαστε πολύ καλά πόσα άλογα (κουτσά), μουλάρια και γαϊδούρια έμπασε στην Βουλή, μερικά μάλιστα τα έκανε και υπουργούς.
Όταν παρέταξε τα στρατεύματά του στις ακτές της Μάγχης για να κατακτήσει την Βρετανία, κι αφού έβγαλε βαρυσήμαντο λόγο με αναφορές στον Βιργίλιο, στην Σύγκλητο και στον λαό της Ρώμης,
..κι αφού όλοι περίμεναν να να δώσει το σύνθημα της επέλασης, ο Καλιγούλας ανέκραξε παγώνοντας αξιωματικούς και λεγεωνάριους: ''Και τώρα, μαζέψτε κοχύλια''! Και επέστρεψαν στην Ρώμη.
Ο ''δικός'' μας ΓΑΠ αφού μας έστησε στις τηλεοράσεις σοβαρός και πένθιμος από το Καστελόριζο, για να μάς πει τί θα κάνουμε με το οικονομικό μας ζήτημα, μάς το είπε ξεκάθαρα: ''Και τώρα, είστε σκλάβοι. Χωρίς πατρίδα''. Και γύρισε για να ''κυβερνήσει''.
Πολλές και αξιοθαύμαστες οι ομοιότητες των δύο ανδρών,
..μέχρι τον βίαιο θάνατο του πρώτου, μετά από λίγα μόλις χρόνια, απόλυτης όμως, εξουσίας από χέρια δικών του ανθρώπων, Πραιτωριανών!
Ομοίως και ο ΓΑΠ έπεσε βίαια (με το στανιό) απ' την εξουσία από χέρια χοντρών και άλλων πραιτωριανών του.
Οι ομοιότητες όμως της Ιστορίας σταματούν εδώ, αφού ο Κλαύδιος που έγινε μετά αυτοκράτορας, υπήρξε κατά τεκμήριο λογικός, μετριοπαθής, σχετικά φιλελεύθερος, ανεκτικός, πολυπολιτισμικός, δίνοντας στην Αυτοκρατορία έναν αέρα παγκοσμιότητας.
Αντίθετα εδώ, στην περίπτωσή μας, οι διάδοχοι του ΓΑΠ στην εξουσία αποδείχτηκαν πολύ χειρότεροι (ναι, γίνεται κι αυτό!), και η συνέχεια καταστροφική.
Άλλωστε γι αυτό λέμε πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, τις περισσότερες φορές μάλιστα σαν τραγική φάρσα.
Εδώ είμαστε.
Στα όρια του τραγικού!..
Ο Κλάυδιος, σύμφωνα με τον Γκραίηβς και τον Τάκιτο, ήταν συνετός, αλλά παντρεύτηκε την πιτσιρίκα Μεσσαλίνα που σαν να ήταν η Λιάνη, αλλά που δοκίμασε να τον δολοφονήσει, αλλά απέτυχε. Και αργότερα τον δολοφόνησε ο Νέρων παρέα με την μάνα του, την επόμενη γυναίκα του γέροντα αυτοκράτορα. Και μετά ο Νέρων εκτέλεσε την μάνα του την Πομπηία και περίμενε τον χαμό του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συνέχεια του "Εγω ο Κλαύδιος", το "Κλαύδιος ο Θεός" είναι εξίσου σημαντική. Το σήριαλ του BBC της δεκαετίας του '80 αποδίδει 100% το βιβλίο.
Το μόνο που έχουν κοινό οι τότε αυτονράτορες με τους σημερινούς πολιτικους μας είναι η ασυδωσία.
Ο Κλαύδιος ήταν κάτι σαν τον Ανδρέα με γιό τον Νέρωνα, αν και οι ιστορικές αναλογίες δεν είναι επακριβείς.