Ή αυτοί ή εμείς δεν σημαίνει αποχή..

     Μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει στους αντιμνημονιακούς πολίτες περί αποχής από τις εκλογές.

     Τεράστιο λάθος!
     Αποχή σημαίνει μη συμμετοχή. Σημαίνει ότι αφήνει κανείς τους άλλους να αποφασίζουν γι αυτόν.
     Και στην τωρινή περίπτωση που ο ''άλλος''
είναι οι μνημονιακοί ψηφοφόροι,
     ..το λάθος είναι ολέθριο. 

     Η αποχή βολεύει το σύστημα. Ανεβάζει τα ποσοστά του και τις έδρες στην Βουλή. 
     Αν για παράδειγμα ψηφίσουν -θεωρητικά- μόνον 2 στους 10, και ψηφίσουν δύο απ' τα μνημονιακά κόμματα, αυτά θα εμφανίζονται να έχουν ποσοστό 50% το καθένα αντί το πραγματικό 10% που έχει καθένα στο σύνολο των ψηφοφόρων, και θα πάρουν από 150 έδρες.
     Αν όμως πάνε άλλοι τρείς και ψηφίσουν, ας πούμε δύο άλλα κόμματα και ένα ''λευκό'' ή άκυρο, τότε το κάθε κόμμα θα πάρει από 20% και από 75 έδρες έκαστο.

     Πώς ξέρουμε τώρα ότι η αποχή δεν προέρχεται από τα συστημικά-μνημονιακά κόμματα;
     Κατά τεκμήριο απέχει αυτός που είναι απογοητευμένος ή θυμωμένος. 
     Στην συγκεκριμένη περίπτωση σκέφτεται να απέχει αυτός που απογοητεύτηκε που η αντιμνημονιακή του ψήφος τού Ιανουαρίου μετατράπηκε σε τρίτο μνημόνιο,
      ..κι αυτός που θύμωσε γιατί είδε το ''ΟΧΙ'' του στο δημοψήφισμα να μετατρέπεται ξεδιάντροπα σε ''ΝΑΙ σε όλα'',
     ..και θέλει να τιμωρήσει το σύστημα με την αποχή του.
     Όμως στην πραγματικότητα τιμωρεί τον εαυτό του, και παραδίνει τα κλειδιά χωρίς μάχη στον εχθρό.

     Η αποχή λοιπόν βολεύει ασυζήτητα το σύστημα και το μνημονιακό τόξο.
     Η αποχή δεν είναι αντίδραση, δεν είναι διαμαρτυρία.
     Θα μπορούσε να ήταν, αν ήταν ολοκληρωτική της τάξης του 80-90%! Όμως αυτά τα πράγματα δεν γίνονται.

     Η αποχή δεν είναι αποψη. Διότι αποχή σημαίνει δεν συμμετέχω, δεν έχω άποψη.
     Το λευκό είναι άποψη.  Σημαίνει σας κρίνω όλους και δεν μου κάνει κανείς, είστε παλιάνθρωποι κι απατεώνες για τα μπάζα!
     Ακόμη και το εσκεμμένο άκυρο είναι άποψη, γιατί σημαίνει αντίδραση, έμπρακτη αμφισβήτηση της διαδικασίας. 

     Όσο και να μας πονάει η κοροϊδία, το ψέμα, η αναλγησία κι η παλιανθρωπιά,
     ..που βιώνουμε συνεχώς εδώ και πέντε χρόνια μέχρι σήμερα,
     ..πρέπει να πάμε να ψηφίσουμε.
     Δεν μπορεί να τους αφήσουμε να παίξουν μπάλα μόνοι τους, κι εμείς να βλέπουμε τα αποτελέσματα το βράδυ βρίζοντας απ' τον καναπέ μας.

     Πρέπει να πάμε στην κάλπη. Κι ας ρίξουμε λευκό. Κι ας ρίξουμε εσκεμμένα άκυρο. Ή ας ψηφίσουμε ό,τι θέλουμε.
     Αλλά να πάμε!

     Πρέπει να καταλάβουν πως δεν τους παραδίνουμε την χώρα, έτσι, χωρίς αντίδραση.
     Δεν θα γίνει ποτέ αυτό αμαχητί.
     Θα πρέπει να περάσουν από πάνω μας. Κυριολεκτικά. Ή αυτοί, ή εμείς!
     Κι αυτό μάλλον κοντεύει!..