Δεν είναι που οι κότες βρίσκουν συνεχώς άλλο κοτέτσι και δεν ενδιαφέρονται ποιός κόκκορας τις π@δάει (το σχόλιο αυτό είναι άκρως σεξιστικό και παρακαλούμε τις σκληροπυρηνικές φεμινίστριες να μας διαγράψουν),
..κακαρίζοντας
συνέχεια απ΄ την ηδονή (του πέους του κόκκορα ή της εξουσίας, αδιάφορο),
..ξεγεννούν αυγά σάπια (ίσως απ' την πολυσπερμία των επιβητόρων τους).
Δεν είναι που το κόμμα της κυβέρνησης κατεβαίνει σε συλλαλητήριο εναντίον της κυβέρνησης.
Δεν είναι που ημιαγράμματοι και σχιζοφρενείς οι ίδιοι τύποι ονειρεύονται να γίνουν αρχηγοί μεγάλων (λέμε και καμιά μ@λακία) κομμάτων και εν αναμονή πρωθυπουργοί (γιατί αυτοί που έγιναν καλύτεροι ήταν;).
Δεν είναι που στην Βουλή βρίσκονται 300 τυχαίοι.
Δεν είναι που στην τοπική αυτοδιοίκηση μαζεύτηκαν όλοι οι ανώνυμοι αλκοολικοί κι οι επώνυμοι π@ύστηδες (είπαμε: πιό σεξιστικό σχόλιο, πεθαίνει!).
Δεν είναι το άναρχο κολάζ μιάς κοινωνίας υπό διάλυση.
Όλα αυτά δεν είναι η σχιζοφρένεια.
Η σχιζοφρένεια είναι ο πολίτης, που τα επιτρέπει όλα αυτά. Και τα ανέχεται.
Κι όχι απλώς τα επιτρέπει και τα ανέχεται, αλλά τα δημιουργεί.
Διατηρούμε οικειοθελώς, βάζουμε οικειθελώς στο κεφάλι μας την εξουσία των ξοφλημένων.
Των απατεώνων.
Των πιό ξεφτιλισμένων.
Τρέχουμε αλλόφρονες σαν τα μυρμήγκια που τους πάτησαν την φωλιά, ασύντακτα και τυχαία, κουτουλώντας μεταξύ μας και αλλάζοντας συνεχώς κατεύθυνση.
Τυφλωνόμαστε από θυμό και πόνο. Δαγκώνουμε από λύσσα τα ίδια μας τα χέρια. Και τα χέρια που πιθανόν θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν.
Και δεν καταλαβαίνουμε πως μόνοι μας δημιουργούμε τον πόνο. Την μιζέρια που μας κυκλώνει. Την κατάθλιψη που μας κουκουλώνει. Την καταστροφή που μας τελειώνει.
Είναι σχιζοφρένεια που ακόμη δεν έχουμε μπεί κατα φάλαγγα να εξοντώσουμε αυτό που μας εξοντώνει.
Το θηρίο είμαστε εμείς και μπορούμε να το σκοτώσουμε.
Η λερναία ύδρα της εξουσίας έχει ακόμη κεφάλια γιατί δεν της τα κόψαμε εμείς, και δεν τα καυτηριάσαμε εμείς, να μην ξαναφυτρώσουν.
Όχι! Όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν είναι σχιζιφρενικά! Είναι φυσιολογικά.
Είναι φυσιολογικά,
..για τις σχιζοφρενικές εντολές,
..που εμείς δίνουμε!..
Υ.Γ. Ζητάμε συγγνώμη απ' τις κότες που διασύρουμε την οντότητά τους, συγκρίνοντας τις κότες σαν αυτή της φωτογραφίας, με τα κακόμοιρα τα πουλερικά.
..κακαρίζοντας
συνέχεια απ΄ την ηδονή (του πέους του κόκκορα ή της εξουσίας, αδιάφορο),
..ξεγεννούν αυγά σάπια (ίσως απ' την πολυσπερμία των επιβητόρων τους).
Δεν είναι που το κόμμα της κυβέρνησης κατεβαίνει σε συλλαλητήριο εναντίον της κυβέρνησης.
Δεν είναι που ημιαγράμματοι και σχιζοφρενείς οι ίδιοι τύποι ονειρεύονται να γίνουν αρχηγοί μεγάλων (λέμε και καμιά μ@λακία) κομμάτων και εν αναμονή πρωθυπουργοί (γιατί αυτοί που έγιναν καλύτεροι ήταν;).
Δεν είναι που στην Βουλή βρίσκονται 300 τυχαίοι.
Δεν είναι που στην τοπική αυτοδιοίκηση μαζεύτηκαν όλοι οι ανώνυμοι αλκοολικοί κι οι επώνυμοι π@ύστηδες (είπαμε: πιό σεξιστικό σχόλιο, πεθαίνει!).
Δεν είναι το άναρχο κολάζ μιάς κοινωνίας υπό διάλυση.
Όλα αυτά δεν είναι η σχιζοφρένεια.
Η σχιζοφρένεια είναι ο πολίτης, που τα επιτρέπει όλα αυτά. Και τα ανέχεται.
Κι όχι απλώς τα επιτρέπει και τα ανέχεται, αλλά τα δημιουργεί.
Διατηρούμε οικειοθελώς, βάζουμε οικειθελώς στο κεφάλι μας την εξουσία των ξοφλημένων.
Των απατεώνων.
Των πιό ξεφτιλισμένων.
Τρέχουμε αλλόφρονες σαν τα μυρμήγκια που τους πάτησαν την φωλιά, ασύντακτα και τυχαία, κουτουλώντας μεταξύ μας και αλλάζοντας συνεχώς κατεύθυνση.
Τυφλωνόμαστε από θυμό και πόνο. Δαγκώνουμε από λύσσα τα ίδια μας τα χέρια. Και τα χέρια που πιθανόν θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν.
Και δεν καταλαβαίνουμε πως μόνοι μας δημιουργούμε τον πόνο. Την μιζέρια που μας κυκλώνει. Την κατάθλιψη που μας κουκουλώνει. Την καταστροφή που μας τελειώνει.
Είναι σχιζοφρένεια που ακόμη δεν έχουμε μπεί κατα φάλαγγα να εξοντώσουμε αυτό που μας εξοντώνει.
Το θηρίο είμαστε εμείς και μπορούμε να το σκοτώσουμε.
Η λερναία ύδρα της εξουσίας έχει ακόμη κεφάλια γιατί δεν της τα κόψαμε εμείς, και δεν τα καυτηριάσαμε εμείς, να μην ξαναφυτρώσουν.
Όχι! Όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν είναι σχιζιφρενικά! Είναι φυσιολογικά.
Είναι φυσιολογικά,
..για τις σχιζοφρενικές εντολές,
..που εμείς δίνουμε!..
Υ.Γ. Ζητάμε συγγνώμη απ' τις κότες που διασύρουμε την οντότητά τους, συγκρίνοντας τις κότες σαν αυτή της φωτογραφίας, με τα κακόμοιρα τα πουλερικά.
Έχω 9 κότες στο κοτέτσι και 5 πουλιά στο κλουβί.... Αυγά μηδέν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒγάζω ένα κοκόρι απ' το κλουβί να βάλει τάξη....
Έφαγε τόσο ξύλο που το λυπήθηκα και το ξανάβαλα μέσα...
Έβγαλα μία κοτάρα και στο πρώτο ντου τις πλάκωσε στα δαγκώματα....
Ηθικό δίδαγμα:
Όσο μεγάλο και αν τον έχει ο κόκορας.... αν είναι από κλωσομηχανή, πούστης θα βγει...