σχολιάκι #32

 





   Ο Εμίρης κι ο κακομοίρης..

Η Δεύτερη Όψη

     Όπως όλες οι καταστάσεις έτσι και η κρίση που βιώνουμε έχει και μιά άλλη όψη, σημαντικότατη.
     Ας ξεκαθαρίσω πρώτα ότι θεωρώ πως το μέγεθος και το βάθος της κρίσης στην χώρα μας οφείλεται κατά 90% στους πολιτικούς που διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται ακόμα την εξουσία, με την βοήθεια βέβαια και την ''ευγενική χορηγία'' των τοκογλύφων-πιστωτών. Για το υπόλοιπο η ευθύνη είναι δική μας. Όμως:
     Η άλλη όψη που λέγαμε είναι ότι ο έλληνας πολίτης έγινε πιό σοφός, πιό αληθινός. Μάθαμε, ή μάλλον ξαναθυμηθήκαμε να ζούμε με λιγότερα. Πάψαμε να ντρεπόμαστε να πούμε ότι δεν έχουμε αρκετά λεφτά για να κάνουμε αυτό ή να αγοράσουμε εκείνο. Σταμάτησε ο προσωπικός ανταγωνισμός κατανάλωσης που τροφοδοτούσε τόσο καλά την απληστία και την ζηλοφθονία μας. Γίναμε πιό μετρημένοι στην κριτική μας απέναντι στους άλλους, και ιδιαίτερα στους ''λιγότερο πετυχημένους'' από μας. Πετύχαμε να επιβιώνουμε με 20 ευρώ στην τσέπη δυό-τρείς μέρες και να το διακωμωδούμε κιόλας μεταξύ μας. Κατεβήκαμε πολλά σκαλοπάτια αλλά γίναμε πιό γήινοι.
     Όλα αυτά τα χρόνια διαπράξαμε την ''ύβρι'' του υπερκαταναλωτισμού μιάς πλαστής ευμάρειας. Άλλος λίγο και άλλος πιό πολύ υποκύψαμε στο περιττό και στις σειρήνες της πολυτέλειας, του φανταχτερού, αφήνοντας απέξω την ομορφιά μιάς απλής καθημερινότητας και την ανθρωπιά μας.
    Εισπράττουμε τώρα την ''νέμεση'' όλων αυτών, αναγνωρίζοντας ενδόμυχα ότι ως κάποιο σημείο μας αξίζει. Αυτό όμως σημαίνει σοφία και ωριμότητα.
    Είμαι σίγουρος ότι αν με κάποιο μαγικό τρόπο όλα αυτά περνούσαν και ξαναγυρίζαμε στην εποχή της ευμάρειας δεν θα κάναμε τα ίδια λάθη. Έχουμε πιά μνήμες ανέχειας, μνήμες πείνας, μνήμες ανεργίας, μνήμες προσωπικής ψυχικής καταβαράθρωσης. 
     Η γενιά η δική μας και των παιδιών μας ωρίμασε απότομα και με τον κακό τρόπο. Αλλά ωρίμασε.
     Αντίθετα: Το πολιτικό σκηνικό και προσωπικό παραμένει ίδιο και αναλλοίωτο. 
     Οι πολιτικοί μας δεν παρουσιάζουν σημάδια ωρίμανσης. Και πώς θα μπορούσαν άλλωστε αφού έτσι κι αλλοιώς είναι σάπιοι μέχρι το κόκκαλο. Νομίζουν ότι όλα αυτά μιά μέρα θα ξεχαστούν, και ότι αυτοί όλοι θα εξακολουθήσουν καμαρωτοί κι ανέγγιχτοι να κυβερνούν πάνω σε ηλιθίους.
     Εδώ έγκειται και η ολοκλήρωση της ωρίμανσης αυτού του λαού: Πρέπει να πετάξει μακριά όλη αυτή τη σαπίλα που δηλητηριάζει ό,τι νέο, φρέσκο και αγνό προσπαθεί να προκύψει.
     Δεν φτάνει να ξεπεράσουμε την κρίση. Μαζί με την νοοτροπία που μας έφερε εδώ πρέπει να εξοβελίσουμε και τους υπεύθυνους ολετήρες πολιτικούς.
     Μόνον έτσι το μάθημα της δεύτερης όψης της κρίσης θα πιάσει τόπο..

Κατάρ(α) στον λαδέμπορα..

     Σήμερα θα ασχοληθούμε λίγο με αριθμούς. Απλούς αριθμούς που εκθέτουν ανεπανόρθωτα την κυβέρνηση-μάπετ σόου.
     Η κυβέρνηση-ορντινάτσα της καγκελαρίου λοιπόν, έχει δεσμευτεί με υπογραφές ότι μέχρι το 2020 θα προχωρήσει σε αποκρατικοποιήσεις αξίας 80 δις ευρώ. Πράγμα που σημαίνει ότι κατά μέσο όρο κάθε χρόνο πρέπει να ξεπουλάμε φιλέτα και κατιμάδες του δημοσίου ύψους 10 δις ευρώ. Μάλιστα. Ας δούμε όμως ένα παράδειγμα:
     Ένα από τα λίγα, πολύ λίγα ''φιλέτα'' του δημοσίου που υπάρχουν είναι ο ΟΠΑΠ. Με κεφαλαιοποίηση σήμερα 2,1 δις ευρώ περίπου. Κεφαλαιοποίηση εννοούμε την αξία μιάς εταιρείας αν κάποιος θεωρητικά την εξαγόραζε μέσω χρηματιστηρίου, αγοράζοντας όλες τις μετοχές της στην τρέχουσα τιμή. Τα καθαρά κέρδη του συγκεκριμένου οργανισμού κυμαίνονται από 600 μέχρι 770 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι αν τον αγόραζε κάποιος στην αξίας κεφαλοποίησής του, σε τρία τέσσερα χρόνια θα έπαιρνε τα λεφτά του πίσω, και θα του έμενε και η εταιρεία!
     Έλα όμως που λόγω κατακρήμνισης του χρηματιστηρίου η αξία του συγκεκριμένου οργανισμού-φιλέτο είναι πλασματική! Η πραγματική του αξία, και βάσει των καθαρών κερδών του είναι πολλαπλάσια τουλάχιστον 3 με 4 φορές! Δηλαδή από 6 μέχρι 8 δις ευρώ. Σε μία νορμάλ αγορά και όχι ξεπούλημα κοψοχρονιάς, θα μπορούσε να πουληθεί άνετα 4,5 με 5 δις ευρώ.
     Ακούστε τώρα να φρίξετε: Υπάρχουν σκέψεις στο ''οικονομικό επιτελείο'', να τον πωλήσουν 300 με 400 εκατομμύρια ευρώ!!!
     Το ''φιλέτο''! Μάλιστα. Και τότε πώς περιμένουν να εισπράξουν τα υπόλοιπα μέχρι τα 10 δις που είπαμε πρίν; Με τους κατιμάδες; Και τα υπόλοιπα δις μέχρι το 2020;
     Απλούστατα: Αν δεν τους βγαίνουν τα νούμερα θα θεσμοθετούν νέους φόρους!!!
     Καταλάβατε τώρα γιατί πρόκειται για μιά συμμορία εγκληματιών;
     Καταλάβατε τώρα για το σόου που στήνουν στο Κατάρ και όπου αλλού πάνε, ότι είναι για τα μάτια του κόσμου; Άντε και για να κονομήσουν δυό-τρείς επιχειρηματίες ''δικοί'' τους;
     Καταλάβατε ότι πρόκειται για ''αλήτες χωρίς σύνορα'';
     Και ότι πρέπει να απαλλαγούμε πάση θυσία το γρηγορότερο από αυτούς;
     Δεν το λέω εγώ. Οι αριθμοί το λένε. Οι δικοί τους αριθμοί!
     

Τό 'χει η μοίρα μας;

     Δεν φτάνει να το παλεύεις, δεν φτάνει η προσπάθεια, πρέπει να ''σε θέλει'' που λένε. Κι εμάς δεν μας θέλει.
     Δεν το' χει η μοίρα μας, πώς το λένε! Όλο κάτι ''βαρεμένοι'' αναλαμβάνουν τα ηνία της χώρας και πάμε κατά διαόλου.
     Πριν κάμποσα χρόνια μας βγαίνει πρωθυπουργός  ο μεγάλος Τυχοδιώκτης. Εκείνος την είχε ''δεί'' μεγάλος καρδιοκατακτητής και @αμίκουλας.  Ό,τι πετούσε και ό,τι κολυμπούσε το ''κανόνιζε''. Και να πείς ότι ήταν εκλεκτικός τρομάρα του! Τέλος, κι απ' το πολύ ''κανόνισμα'', το 'κοψε σχετικά νωρίς το νήμα και ησυχάσαμε από δαύτον.
     Μετά από αρκετά χρόνια ο γιός του προηγούμενου, ο και Ηλίθιος επονομαζόμενος, την είχε ''δεί'' κι αυτός κάπως. Νόμιζε ότι είναι μεγάλος αθλητής! Βούταγε ποδήλατα, κανό, ό,τι εύρισκε τέλος πάντων, φόραγε και hi-tech φόρμες σαν την στολή του μπάτμαν και ξεχύνοταν στους δρόμους και στις θάλασσες. Κι εύρισκε το μπελά της η φρουρά του, η αντιτρομοκρατική, και το λιμενικό μαζί. Την μιά πάει να βάλει εν κινήσει την αλυσίδα στο ποδήλατο (είπαμε: IQ μείον), παραλίγο να ξεμείνουμε από πρωθυπουργό. Την άλλη χάθηκε με το κανό κάπου μεταξύ Σκιάθου και Τουρκίας και παραλίγο να γίνει διπλωματικό επεισόδιο: νόμιζαν οι τούρκοι ότι εκτοξεύαμε βλήματα! Την γλύτωσε πάντως κι εκείνη την φορά, αφού ούτε και τα ψάρια καταδέχτηκαν να τον φάνε, να γλυτώσουμε μιά ώρα αρχύτερα.
     Τώρα, τούτος εδώ ο τελευταίος την έχει ''δεί'' κουτσαβάκι. Μάγκας βαρύς κι ασήκωτος. Ώμος γυρτός, βλέφαρο βαρύ, ''μαγκιά @λανιά κι εξάτμιση'' που λένε. Ο Αντώνης ο βαρκάρης ο σερέτης να 'ούμε. Εκατό κιλά καλαματιανή μαγκιά. Δε σηκώνει πολλά κι αλλοίμονο όποιον βρεθεί στον δρόμο του!
     Ψτ! Ρε συ μάγκα ''πρωθυπουργέ'' του κ@λου, για πέρνα μόνος σου, χωρίς τρακόσιους φρουρούς και μισή μεραρχία μυστικούς να σε φυλάνε, το πεζοδρόμιο κι έλα απέναντι στην Πλατεία να πουλήσεις μαγκιά στους άνεργους και τους άστεγους πιά  ''νοικοκυραίους'' που κάποτε ψήφιζαν την παράταξή σου! Για να σε δώ! Κουραδόμαγκα!
     Κάτι τέτοιους έστειλε η μοίρα κι ο θεός της Ελλάδας στο τιμόνι μας, και τώρα έχουμε μείνει ξυλάρμενοι μεσ' την θύελλα να τραβάμε κατά τα βράχια.
     Πού θα πάει όμως; Θα ξυπνήσει κάποτε ο κόσμος και θα ''φουντάρει'' στη θάλασσα τιμονιέρηδες, πλήρωμα και μούτσους μαζί, να τους φάνε τα ψάρια να ξεμαγαρίσει το καράβι, να ισιώσει.
     Μπας και γλυτώσουμε..
     

Μπορεί να γίνει Εμφύλιος;

     Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση εξαρτάται από το τί εννοεί κάποιος με την λέξη ''εμφύλιος'', τον ορισμό, όπως θα απαιτούσε ο Σωκράτης.
     Με την έννοια που δίνει και θέλει να εκφοβίσει η εξαρτημένη κυβέρνηση και τα εξαρτημένα παπαγαλάκια της, όχι, δεν μπορεί να υπάρξει εμφύλιος. Δεν μπορεί να στραφεί ο ένας έλληνας κατά του άλλου έλληνα γιατί ο πρώτος παίρνει μεγαλύτερο μισθό ή περισσότερα επιδόματα από τον δεύτερο. Ούτε γιατί του ενός μειώθηκε περισσότερο η σύνταξη από του άλλου. Ούτε ακόμα γιατί ο ένας βγαίνοντας στον δρόμο να απαιτήσει τα αυτονόητα, δυσκολεύει την καθημερινότητα του άλλου.
     Με την έννοια όμως ότι οι πολίτες, ο λαός, ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση, από επάγγελμα, από κοινωνική διαστρωμάτωση, όλοι μαζί μπορούν να στραφούν εναντίον αυτής της επικίνδυνης και καταστροφικής κυβέρνησης, τότε ναί, γίνεται, είναι πιθανόν.
     Τότε όμως δεν θα πρόκειται για εμφύλιο, θα πρόκειται για εξέγερση, για επανάσταση. Έννοιες που δεν τολμούν ούτε να εκστομίσουν οι ''ολετήρες εσωτερικού'', και προτιμούν να εκφοβίζουν και να εκβιάζουν τα πλήθη με δήθεν ''εμφύλιους'' και άλλα επιχειρήματα, που όμως αυτά είναι πράγματι εμφυλιοπολεμικά αφού απευθύνονται από ''έλληνες'' προς έλληνες.
     Παρ' όλα αυτά και στο πίσω μέρος του μυαλού πολλών, σοβεί ήδη ένας ακήρυχτος εμφύλιος. Είναι αυτός που αντιστοιχεί στην φράση-κατηγορία: ''αφού τους ψηφίσατε καλά να πάθετε, εμείς τί φταίμε;''.
     Λυπάμαι που το λέω, αλλά νομίζω ότι όσοι την λένε, ή απλώς την σκέφτονται, έχουν δίκιο. Άλλο να ξεγελάστηκες, ή να ήθελες να ξεγελαστείς το 2000, το 2004, το 2007, το 2009,  και άλλο να δηλώνεις ότι ''δεν ήξερες'', ή ότι ''νόμιζες ότι λένε αλήθεια'' στις δύο απανωτές εκλογές του 2012. Εδώ και πριν τις εκλογές υπήρξαν συγκεκριμένα ''δείγματα γραφής'', πράξεις, που έδειχναν καθαρά το ποιόν και την πρόθεση των ανθρώπων.
     Ήταν αδύνατον να ξεγελαστείς, δεν πείθεις ότι σε ξεγέλασαν. Είναι φανερό ότι κινήθηκες και ψήφισες με στυγνό ατομικισμό, με εγωκεντρισμό και αδιαφορία του κοινωνικού συνόλου και του κοινού καλού. Και αυτό κατά την γνώμη πολλών συνιστά συμπεριφορά εμφυλίου πολέμου.
    Ελπίζω, εύχομαι και τελικά πιστεύω ότι αυτές οι σκέψεις θα παραμείνουν εκεί που είναι σήμερα: στο πίσω μέρος του μυαλού.
    Και ότι τελικά θα ενωθούμε όλοι για το κοινό καλό, για να ανατρέψουμε την κατάσταση εξαθλίωσης που θέλουν να μας επιβάλλουν.
     Αυτοί αν θέλουν ας το πούν ''εμφύλιο''.
     Εμείς θα το πούμε απελευθέρωση από μία ξενοκίνητη, μη ελληνική κυβέρνηση.

Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα των Δημοσκοπήσεων

     Τώρα τελευταία κυριαρχεί η άποψη ότι μία δημοσκόπηση δεν είναι παρά η φωτογραφία μιάς συγκεκριμένης χρονικής στιγμής.
     Η άποψη αυτή εκφέρεται κυρίως από πολιτικούς, που έτσι κι αλλοιώς τα τελευταία χρόνια δεν μπορούν να είναι και τόσο ευτυχείς απ' τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων.
     Ο παραλληλισμός είναι πολύ πετυχημένος, αν λάβουμε μάλιστα υπ' όψιν ότι την φωτογραφία μπορεί να την ''τραβήξει'' ο καθένας με την δική του γωνία λήψης, να την ''στήσει'' όπως του αρέσει, να βάλει ή να βγάλει πρόσωπα και πράγματα από το πλάνο, και στο τέλος-τέλος υπάρχει και το photoshop! Βγάζουμε δηλαδή κάποιον στα κανάλια να μας ερμηνεύσει τί βλέπουμε ή τί πρέπει να δούμε σε κάθε δημοσκόπηση!
     Έτσι λοιπόν και η πιό πρόσφατη δημοσκόπηση που δημοσιεύεται σήμερα στον κυριακάτικο Τύπο, δεν μπορεί παρά να είναι φωτογραφία: εμφανίζει το ΠαΣοΚ να ανεβαίνει κατά κάποια κλάσματα της μονάδας. Πολύ καλό! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;
     Τί να ερμηνεύσεις και τί να πείς;
     Να πείς ότι οι έλληνες πολίτες έχουν αποκτήσει χιούμορ και τόχουν ρίξει σ' αυτό εν μέσω κρίσης; Ή να πείς ότι έχουν καταντήσει ντιπ ηλίθιοι μετά τις αλλεπάλληλες λοβοτομές που έχουν υποστεί; Ή τέλος ότι η ''φωτογραφία'' είναι στημένη; Και ''κουνημένη'' θα έλεγα.
     Μάλλον το τελευταίο πρέπει να είναι σωστό. Διότι δεν είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι με όλα τούτα που συμβαίνουν και όσα έρχονται συνεχώς στην φόρα για τον βίο και την πολιτεία του κόμματος αυτού (αλλά και της ΝΔ), μπορεί να ''τσιμπάει'' σε ποσοστά. Πιθανότατα ο ''φωτογράφος'' είναι πιωμένος και του βγαίνει η φωτογραφία κουνημένη. Τί πίνεις και δεν μας δίνεις, που λένε!
     Αλλά έτσι είναι. Όταν βλέπουν έναν λαό απονευρωμένο και παραιτημένο στον καναπέ του, σου λέει ''εδώ είμαστε! ρίξε του δημοσκοπήσεις, αντέχει!''.
     Αμ, δεν αντέχει κύριοι. Πλάκα σας κάνει. Να πιστέψετε ότι σας πιστεύει. Έτσι. Πλάκα εσείς; Πλάκα κι αυτός! Γέλια μέχρι δακρύων. Αγανάκτησης.
     Ένα να ξέρετε μόνον: Ότι θα γελάσει τελευταίος..

Λόγια για να Λέμε, και Λόγια Σοφά

     Σήμερα αντί σχολίου θα παραθέσω ένα απόσπασμα ομιλίας του ''πρωθυπουργού'' στην κοινοβουλευτική του ομάδα πρίν γίνει ''πρωθυπουργός'', και μία ρήση του Θουκυδίδη.
     Θα μου πείτα ''τί σχέση έχουν αυτοί οι δύο;''. Απολύτως καμία. Ο ένας δρά και διαμορφώνει μία δημοκρατία που δεν έχει καμία σχέση με την δημοκρατία που έδρασε και διαμόρφωσε ο άλλος. Ο ένας με χαρακτηριστική ευκολία λέει άλλα και κάνει άλλα, κατά πώς τον βολεύει, κι ο άλλος λέει λόγια σοφά που ζουν ανά τους αιώνες και εκθέτουν τον πρώτο:
     Ο Αντώνης Σαμαράς:
    ''Οφείλουμε να πούμε πως όταν υπάρχει αναλγησία και ανευθυνότητα από την πλευρά της εξουσίας, τότε πράγματι πυροδοτούνται φαινόμενα ανυπακοής και αυτοδικίας. Οταν διαρρηγνύεται το κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στην κυβέρνηση και τον λαό, τότε καταρρέει η εμπιστοσύνη των πολιτών στους νόμους και... διαχέεται κάθε είδους αντικοινωνική προδιάθεση.

Οταν διαλύεται η οικονομία από αλλεπάλληλες φοροεπιδρομές, εκεί οδηγούμαστε.Οταν πληρώνουμε επί δεκαετίες για μελλοντικά αγαθά και υπηρεσίες εκεί οδηγούμαστε. Οταν αυξάνονται τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ πολύ πέρα από τα όρια ανοχής των ανθρώπων εκεί οδηγούμαστε. Η ανυπακοή στους νόμους της δημοκρατίας είναι αντικοινωνική συμπεριφορά, η οδηγεί σε αντικοινωνικές συμπεριφορές.Αλλά αυτό είναι μόνο η μισή αλήθεια.Η άλλη μισή και οφείλουμε να την πούμε, είναι ότι ή αναλγησία της κυβέρνησης, πυροδοτεί κάθε είδους αντικοινωνικές συμπεριφορές.''

     Και ο Θουκυδίδης: 

   ''Προδότης δεν είναι μόνον αυτός  που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδας στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώση του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει''.

     Δεν χρειάζονται συμπεράσματα.

     Χρειάζονται πράξεις.. 

     

Ζητούνται Έλληνες

     Έλληνες πατριώτες έπρεπε να γράψω, αλλά ξέρω ότι εύκολα κολλάμε ταμπέλες, και δεν το θέλω.
     Ζητούνται έλληνες λοιπόν. Και άντρες. Με όλα τα απαραίτητα ''αξεσουάρ''. Δηλαδή φιλότιμο, τσίπα, μπέσα, αξιοπρέπεια, θάρρος, αλτρουισμό, και τους κατάλληλους ''αδένες''.
     Υπάρχουν δυό-τρείς τέτοιοι μέσα την Βουλή. Υπάρχουν κι άλλοι τόσοι στον πνευματικό μας κόσμο. Υπάρχουν αρκετοί περισσότεροι στον καλλιτεχνικό κόσμο. Και υπάρχουν και εκατοντάδες χιλιάδες στον ελληνικό λαό. Ας μαζευτούν όλοι μαζί.
     Και τί να κάνουν; Μα να διώξουν τρόϊκες εξωτερικού και εσωτερικού και εξωνημένους μνημονιακούς.
     Πώς; Μα με τον απλούστερο των τρόπων: να τους το ζητήσουν με τεράστιες συγκεντρώσεις. Να τους πουν ''κύριοι είστε επικίνδυνοι για την χώρα, καταστρέφετε τον τόπο, είμαστε περισσότεροι και είστε ανεπιθύμητοι''.
     Κι αν δεν φύγουν; Κοιτάξτε να δείτε. Αν δεν φύγουν σημαίνει ότι δεν πιστεύουν στην αρχή της πλειοψηφίας, και άρα και στην Δημοκρατία, πράγμα που βεβαίως έτσι κι αλλοιώς το ξέρουμε. Άρα θα μας δώσουν το δικαίωμα να το χειριστούμε αλλοιώς.
     Δηλαδή τί να κάνουμε; Απλό. Θα τους διώξουμε με το ζόρι.
     Δηλαδή επανάσταση; Ξεσηκωμός; Ε, ναι λοιπόν!
     Με τις λέξεις αυτές είμαστε σήμερα ελεύθεροι και μιλάμε αυτήν την γλώσσα. Με τις λέξεις αυτές έχουμε κράτος για να μείνουμε.
     Από πότε αυτές οι λέξεις έγιναν απαγορευμένες για τον έλληνα; Από πότε διαγράφηκαν από τα λεξικά; Πότε έγιναν ταμπού; Από πότε και ποιόν ξορκίστηκαν; 
     Μήπως από τό κάθε πιθηκοειδές που συχνάζει στα Μεγκάλα και Ουράνια κανάλια; Από τον άνθρωπο-ουρακοτάγκο Εισαγγελάτο; Μα αυτός και οι όμοιοί του δεν έχουν καμία σχέση με πατρίδα και ελληνισμό. Ούτε με ανδρισμό. Πατρίδα τους είναι το χρήμα και ανδρισμός τους το γυαλί της τηλεόρασης. Έξω από αυτό και χωρίς χρήμα δεν αξίζουν ούτε να γυαλίσουν τα παπούτσια μας.
     Τί σχέση μπορεί να έχουμε εμείς με όλους αυτούς; Απολύτως καμία.
     Τα ιδανικά τα δικά μας είναι η πατρίδα μας, το μέλλον των παιδιών μας, η αξιοπρέπεια, μία έντιμη και καλή ζωή.
     Και θα τα αποκτήσουμε. Θα τα πάρουμε πίσω θέλουν δε θέλουν.
     Το μόνο που θα διαλέξουν αυτοί είναι ο τρόπος:
     Με το καλό, ή με το άγριο..

Καμόρα

     Ο ένας μετά τον άλλο τα πρωτοπαλίκαρα του ΠαΣοΚ περνούν την πόρτα του εισαγγελέα. Και κατευθύνονται εκεί που είναι η θέση τους. Στην φυλακή.
     Το ένα μετά το άλλο τα στεγανά του ψεύδους και της απάτης πέφτουν. Από μέσα αναβλύζει αυτό που πάντα υποπτευόμασταν. Οχετός. Βόθρος που μέσα του ευδοκίμησαν υπουργοί και πρωθυπουργοί ''σοσιαλιστές'', και ''εκσυγχρονιστές''.
     Ευδοκίμησαν, ''δόξασαν'' τον σοσιαλισμό, οι ίδιοι θησαύρισαν, μα βούλιαξαν την χώρα.
     Τί όμως κι αν ο κόσμος βοά; Τί κι αν τα γεγονότα δεν επιδέχονται παρερμηνειών; Η καμόρα της πολιτικής μας ζωής ζεί και βασιλεύει. Και αντιδρά. Και απειλεί. Και δείχνει πως έχει πρόθεση να κάνει τα πάντα για να επιβιώσει. Το τομάρι της θα το πουλήσει ακριβά.
     Ο νόμος της σιωπής, η ομερτά θέλει να καλύψει τα πάντα και τους πάντες: απατεώνες υπουργούς,   πρωθυπουργούς που εγκλημάτισαν εναντίον της χώρας τους, σύγχρονους Εφιάλτες και Νενέκους.
     Η τρικομματική κυβέρνηση-τραγωδία των οιονεί προδοτών σκοπεύει να μην αφήσει τίποτα όρθιο προκειμένου να προστατέψει τους ''δικούς'' της.  Ούτε Σύνταγμα, ούτε νόμους, ούτε ηθική, ούτε καν την ακεραιότητα της χώρας.
     Έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους μηδαμινής αξίας, ελάχιστους, αποφασισμένους να διαβάλλουν , να τρομοκρατήσουν, να ψευδομαρτυρήσουν, να εξοντώσουν, να ξεπουλήσουν.
     Δεν τους αξίζει κανένα ελαφρυντικό και δεν θα το έχουν όταν έρθει η ώρα.
     Γιατί θάρθει η ώρα. Και το ''μαχαίρι θα φτάσει μέχρι το κόκκαλο''.
     Αν και τα σκουλήκια δεν έχουν κόκκαλο..

σχολιάκι #31

     Για να γίνεις κυβερνητικός εκπρόσωπος πρέπει οπωσδήποτε να έχεις εκ γενετής εγκεφαλική ανωμαλία;
     Κανονικός άνθρωπος δεν γίνεται;..

σχολιάκι #30

   Οι αληθινοί τρομοκράτες το Mall θα είχαν πρώτο στόχο;..

Και τώρα; Ποιός φταίει;

     Λοιπόν κύριε ''πρωθυπουργέ'' της πλάκας, μετά την χθεσινή δίωξη σε βαθμό κακουργήματος του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, θα μας πείτε ποιός φταίει;
     Να σας πώ εγώ. Φταίει εκείνος τον οποίο διαδεχθήκατε στην ηγεσία της παράταξης με την οποία γίνατε πρωθυπουργός (λέμε τώρα!).
    Όχι γιατί όπως μόλις προχθές είπε το Στουρνάρι που διαλέξατε ή σας επέβαλαν για υπουργό οικονομικών, επί πρωθυπουργίας εκείνου και συγκεκριμένα την διετία 2007-2009 ''καταστράφηκε'' η Ελλάδα! Όχι βέβαια! Το Στουρνάρι δεν έχει ακούσει τίποτα για την ''δημιουργική λογιστική'' του Κιτρινιάρη. Ούτε για τα δανεικά που έπαιρνε αφειδώς ο μεγάλος Τυχοδιώκτης για να κάνει ''κοινωνική πολιτική'' διορίζοντας τους ψηφοφόρους του.
     Και βέβαια δεν βρήκατε μισή κουβέντα για να υπεραπιστείτε εκείνον που δεν σας άφησε να παραμείνετε αυτό που θα έπρεπε να είστε ακόμα: το αποπαίδι της πολιτικής.  Εκείνον που για να του αποσπάσετε μιά χειραψία το 2004 στριμωχνόσαστε μαζί με τους ''κοινούς θνητούς'' (υπάρχουν βίντεο και φωτογραφίες στο προσωπικό μου αρχείο).
     Φταίει εκείνος που θέλοντας να στηρίξει την παράταξη, σας στηρίζει ακόμα. Και σε αυτό πραγματικά φταίει..
     Γιατί αλλοιώς δεν θα έίσαστε σήμερα πρωθυπουργός (έστω και της πλάκας), για να μπορείτε να συγκαλύψετε τα εγκλήματα του Ηλίθιου και των πρωτοπαλίκαρών του.
     Τί θα πείτε τώρα στον ελληνικό λαό; Πώς θα δικαιολογήσετε την κάλυψη που παρέχετε στον ολετήρα που αποδεικνύεται πιά ότι κατέστρεψε την χώρα βάσει σχεδίου;
     Και αυτόματα δεν γίνεστε και σεις συνένοχος; Αυτουργός;
     Κι αφού συνεχίζετε την ίδια πολιτική, το ίδιο σχέδιο μ' αυτόν δεν είστε δύο φορές ολετήρας;
     Κάποτε υποσχεθήκατε την ''πολιτική άνοιξη'' αυτού του τόπου και κάποιοι αφελείς σας πίστεψαν. Οι πιό πολλοί όμως πιστεύαμε ότι για να φέρει κανείς την οποιαδήποτε ''άνοιξη'' πρέπει να την έχει πρώτα μέσα του. Να την κουβαλάει στην ψυχή του.
     Κι εσείς το μόνο που έχετε μέσα σας είναι η βαρυχειμωνιά..

Παράνομη και Καταχρηστική Είναι Η Κυβέρνηση..

     Αυτό πιά, που κάθε κυβέρνηση, κάθε φορά που δεν την συμφέρει μιά απεργία προσφεύγει στην δικαιοσύνη να την κηρύξει  ''παράνομη και καταχρηστική'', έχει καταντήσει γελοίο.
     Να μου πείτε και ποιά απεργία συμφέρει την κυβέρνηση; Σωστό κι αυτό.
     Η άλλη μου απορία στρέφεται προς την Δικαιοσύνη: Γιατί όλες οι απεργίες, μα όλες, όταν προσφεύγουν οι κυβερνήσεις βγαίνουν παράνομες και καταχρηστικές; Είναι αυτό ένδειξη ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης; 
     Κι αν έχουν δίκιο, τότε ας καταργήσουμε τις απεργίες. Ας τις κηρύξουμε εκ των προτέρων παράνομες να ξεμπερδεύουμε μιά κι έξω. Αλλά όχι. Πρέπει και σ' αυτό το θέμα να προσποιούμαστε τους δημοκράτες. Τάχα μου είμαστε υπέρ των ''δικαιωμάτων'' των εργαζομένων, αλλά άμα σφίξουν τα γάλατα πάμε στα δικαστήρια. Μπας και αφήσουμε κανέναν θεσμό και καμία λειτουργία της Δημοκρατίας χωρίς να την μαγαρίσουμε. Τέτοιος εφαρμοσμένος φασισμός!
     Εν πάση περιπτώσει οι απεργίες σκοπό έχουν να πιέσουν τις κυβερνήσεις προς κάποιον σκοπό. Και για να υπάρξει πίεση, η κάθε απεργία θα πρέπει να προκαλεί κάποια μικρή ή μεγάλη κοινωνική δυσλειτουργία. Αυτό είναι αναμενόμενο και γίνεται τις περισσότερες φορές κατανοητό και ανεκτό απ' τις υπόλοιπες τάξεις των εργαζομένων.
     Όσες φορές αυτή η κοινωνική δυσλειτουργία περνάει τα όρια λόγω της χρονικής επιμήκυνσής της, οφείλεται αποκλειστικά και μόνον στην ανένδοτη και ιταμή στάση της κάθε κυβέρνησης. Δεν λέμε ότι πρέπει να υποκύπτει στα αιτήματα κάθε συνδικάτου που απεργεί, αλλά είναι υποχρεωμένη να συζητά, και να αναζητεί συμβιβαστικές λύσεις. Αλλοιώς είναι η ίδια παράνομη και καταχρηστική.
     Και ειδικά στην περίπτωση της παρούσας κυβέρνησης, η οποία δεν έχει ούτε ηθική νομιμοποίηση, αλλά ούτε καν τυπική αφού η όποια ''πλειοψηφία'' της βασίζεται σε αρπαγή ψήφων μέσω ψεύτικων προεκλογικών εξαγγελιών και ''δεσμέύσεων'', η παρανομία της ίδιας της κυβέρνησης είναι προφανής.
     Ας αφήσουν λοιπόν τα παχειά λόγια περί ''περιφρούρησης της ομαλής λειτουργίας(!) του κοινωνικού συνόλου'', κι ας σκύψουν στα πραγματικά προβλήματα των πολιτών.
     Αλλά ξέχασα.
     Δεν βρίσκονται σ' αυτήν την θέση γι αυτόν τον λόγο.
     Βρίσκονται για να περιφρουρήσουν τα δικαιώματα των τοκογλύφων-δανειστών απέναντι στον ''τεμπέλη και αφερέγγυο'' ελληνικό λαό!
     Ξεχνάνε όμως ότι εκτός απ' την θεσμική Δικαιοσύνη, υπάρχει και η δικαιοσύνη του λαϊκού αισθήματος. Εκεί όλοι αυτοί είναι ήδη παράνομοι και καταδικασμένοι.
     Μένει μόνον να τιμωρηθούν..

Ποιός θα μπεί μπροστά;

     Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει πρόβλημα. Όχι πρόβλημα κατανόησης, αλλά πρόβλημα αντιμετώπισης.
     Εξηγούμαι: Πιστεύω ότι η συντριπτική πιά πλειοψηφία των πολιτών έχει καταλάβει προς τα πού βαδίζουμε. Στον γκρεμό. Έχει καταλάβει επίσης ότι όλες αυτές οι προβλέψεις περί ανάκαμψης, τελευταίων μέτρων, κλπ, είναι προπέτασμα καπνού για να αποκρυβεί η αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι η εξαθλίωση του μέσου έλληνα είναι προ των πυλών. Ήδη η νέα έκθεση του ΔΝΤ μιλάει για αδυναμία του προγράμματος σωτηρίας, αν δεν υπάρξουν ''νέα'' μέτρα, ''κουρέματα'' και πολλά άλλα.
     Τα πτωματοφάγα όρνεα έχουν ήδη μαζευτεί πάνω από τον ουρανό της Ελλάδας μας, ενώ οι πολιτικοί μας σπεύδουν να προφυλάξουν το δικό τους τομάρι, φίλων και αντιπάλων αδιάφορο, όλοι ανήκουν στην ίδια καμόρα.
     Δεν υπάρχει λύση και σωτηρία που μπορεί να προέλθει απ' αυτούς. Η μόνη αντιμετώπιση είναι η ενεργοποίηση της Ακροτελεύτιας διάταξης του άρθρου 120 του Συντάγματος. Πρέπει να επέμβει ο λαός, οι πολίτες. Όμως:
     Όμως σε ένα καθεστώς τρομοκρατίας που εκπορεύεται από το ''επίσημο'' υποτίθεται κράτος, ο πολίτης διστάζει, φοβάται να προχωρήσει. Αισθάνεται μόνος και απροστάτευτος. Και είναι.
     Και εδώ είναι που πρέπει να μπεί στην διαδικασία της λύσης του προβλήματος μία σπουδαία παράμετρος: ο πνευματικός κόσμος της χώρας. 
     Η φυσική ηγεσία ενός λαού δεν είναι ούτε οι πολιτικοί ούτε οι στρατιωτικοί. Είναι οι πνευματικοί άνθρωποι. Αυτοί ηγούνται της συλλογικής συνείδησης ενός λαού, αυτοί μπορούν ξεσηκώσουν τον κόσμο, αυτοί και να τον προστατεύσουν βάζοντας μπροστά σαν ασπίδα το δικό τους κύρος και προσωπικότητα.
    Ζήτημα ζωής και θανάτου λοιπόν η δραστική ενεργοποίηση του πνευματικού κόσμου της χώρας, είτε βρίσκεται εντός είτε εκτός συνόρων.
     Όσοι από τους ανθρώπους του πνεύματος έχουν ακόμα μείνει αλώβητοι από την ''σοσιαλιστική'' λαίλαπα της προηγούμενης τριακονταετίας, ας δώσουν το παρόν. Ας δικαιολογήσουν την αγάπη και τον σεβασμό του λαού προς το πρόσωπό τους. Ας αρνηθούν την προσωπική τους ευημερία και ασφάλεια προς χάρη του συνόλου. Κι ας δοξαστούν κι άλλο.
     Έτσι κι αλλοιώς για τους σύγχρονους ''νενέκους'' θα στηθούν αναθέματα και θα τους ''μαυρίσει'' η ίδια η Ιστορία.
     Ας γίνουν οι πνευματικοί μας άνθρωποι, η λύση, η σωτηρία και οι ευεργέτες της χώρας..

Προσκλητήριο Ογκόλιθων..

     Πολιτικών ογκόλιθων βέβαια. Μην πάει ο νους σας σε άλλα αδρανή υλικά όπως τούβλα, ντουβάρια κλπ.
     Σήμερα αντί σχολίου σκέφτηκα να σας θυμίσω μερικά ονόματα πολιτικών, που είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο μας κυβέρνησαν, ή συμμετείχαν με την βαρύνουσα προσωπικότητά τους στο ''πολιτικό γίγνεσθαι'' του τόπου.
     Έτσι. Για να μαθαίνουν οι μικρότεροι και να θυμούνται οι μεγαλύτεροι.
     Τα ονόματα παρατίθενται σκόρπια, ανάκατα, χωρίς σειρά αξιολόγησης, ούτε αλφαβητική σειρά, ούτε όλα μαζί ανά κόμμα. Άλλοι απ' αυτούς έχουν αποσυρθεί, άλλοι έχουν πεθάνει, άλλοι για κακή μας τύχη ζουν ακόμα. Όλοι όμως μαζί συνθέτουν το παζλ της πολιτικής που μας έφτασε μέχρι εδώ.
     Όσοι δεν αναφέρονται δεν σημαίνει ότι είναι μικρότερης αξίας. Απλώς έχω κι εγώ τις προτιμήσεις μου. Δεν ευθύνομαι για όσους ξεχνώ (ήταν άλλωστε τόσοι πολλοί), και δεν ευθύνομαι για τυχούσες κακές αντιδράσεις σας.. Πάμε λοιπόν:
     Γιώργος Κατσιφάρας, Κίμωνας Κουλούρης, Πέτρος Κουναλάκης, Ανδρέας Παπανδρέου, Γεράσιμος Γιακουμάτος, Στέφανος Τζουμάκας, Μίμης Ανδρουλάκης, Γιάννης Ραγκούσης, Βαγγέλης Γιαννόπουλος, Αντώνης Σαμαράς, Μένιος Κουτσόγιωργας, Παύλος Γερουλάνος, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Φάνη Πάλλη-Πετραλιά, Τίνα Μπιρμπίλη, Φώφη Γεννηματά, Γιώργος Παπανδρέου, Βάσω Παπανδρέου, Μαρία Δαμανάκη, Άρης Σπηλιωτόπουλος, Φωτεινή Πιπιλή, Γιώργος Καρατζαφέρης, Θεόδωρος Πάγκαλος, Δημήτρης Κουσελάς, Γιάννος Παπαντωνίου, Χάρης Καστανίδης, Κέλλυ Μπουρδάρα, Μιχάλης Νεονάκης, Κώστας Σημίτης, Άντζελα Γκερέκου, Πέτρος Τατούλης, Τηλέμαχος Χυτήρης, Ευάγγελος (ένας είναι ο Ευάγγελος!), Σήφης Βαλυράκης, Βασίλης Κοντογιαννόπουλος, Φίλιππος Πετσάλνικος, Χρήστος Πάχτας, Άννα Νταλάρα, Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Άδωνις (επίσης ένας είναι ο Άδωνις), Άκης (άλλος μοναδικός!), Γιάννης Σκουλαρίκης, Κώστας Γείτονας, Κάρολος Παπούλιας, Πέτρος Ευθυμίου, Θεόδωρος Τσουκάτος, Ελένη Ανουσάκη, Άννα Διαμαντοπούλου, Τάσος Μαντέλης, Ελένη Κούρκουλα, Χρήστος Πρωτόπαπας, Γιώργος Πεταλωτής, Φώτης Κουβέλης, Κυριάκος Μητσοτάκης, Ανδρέας Λοβέρδος, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, Μάκης Βορίδης.
     Φτάνει. Θόλωσα. Τέτοιες προσωπικότητες προκαλούν ζαλάδα και αίσθημα μειονεξίας. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι. Καλύτεροι ναι, χειρότεροι όχι. Πώς θα γινόταν άλλωστε;
     Μην αναρωτιέστε λοιπόν πώς φτάσαμε έως εδώ. Με την συνδρομή και τις άοκνες προσπάθειες όλων αυτών των τιτάνων!
     Και μην ξεχνάτε: Εμείς τους διαλέξαμε..

Λεμονόκουπες..

     Αυτό που μου έκανε εντύπωση στην προχθεσινή ψηφοφορία στην Βουλή για την προκαταρκτική επιτροπή και την εξ αυτής πολιτικής κρίσης (μιλάμε για εξτραδάκι, γιατί κανονική πολιτική κρίση βιώνουμε διαρκώς εδώ και τέσσερα χρόνια περίπου), ήταν το εξής:
     Ενώ υπήρχε πιθανότητα η όλη διαδικασία να προκαλούσε μείζονα κυβερνητική κρίση (αν παραπέμπονταν και ο Χυδαίος), και ίσως και πτώση της κυβέρνησης, δεν υπήρξε αντίδραση ''εκ του εξωτερικού''.
     Εξηγούμαι: Ενώ σε άλλες περιπτώσεις όπως εκλογές, ψήφιση μνημονίων, εφαρμοστικών νόμων κλπ, υπήρχε καταφανής και προκλητική επέμβαση Γερμανίας και τρόϊκας με δηλώσεις παραινετικές και στην ουσία απειλητικές υπέρ των μνημονιακών κυβερνήσεων, στην συγκεκριμένη περίπτωση σιγή. Τίποτα. Μούγγα. Αυτό σημαίνει μάλλον δύο πράγματα:
     Πρώτον ότι η ''βρώμικη δουλειά'' έχει ήδη γίνει με ψήφιση μνημονίων, πράξεων νομοθετικού περιεχομένου κλπ, οπότε μικρό πιά το κακό για τους τοκογλύφους δανειστές αν θα πέσει η κυβέρνηση ή όχι, και δεύτερον, ότι κατάλαβαν το ποιόν όλου αυτού του συρφετού που μας κυβερνάει και  σου λένε ''δεν τους αφήνουμε να πάνε στον διάολο μπας και εμφανιστεί κανένας καλύτερος, αφού αυτοί λαμόγια γεννήθηκαν, λαμόγια θα πεθάνουν;''.
     Και στις δύο περιπτώσεις γίνεται φανερό αυτό που όλος ο λαός ξέρει και πιστεύει πολύ καιρό τώρα: Ότι οι μαριονέτες που μας κυβερνούν είναι αναλώσιμα υλικά, έχουν ημερομηνία λήξεως.
Πράγμα που σημαίνει ότι όταν γίνουν περιττοί στα αφεντικά τους, μόνον βάρος θα τους είναι αφού η παρουσία τους και μόνον θα προκαλεί αντιδράσεις έκκρυθμες στον ελληνικό λαό.
     Στυμμένες λεμονόκουπες λοιπόν σαν τον προηγούμενο, τον μεγάλο Ηλίθιο, που τον πέταξαν στα σκουπίδια σε μιά νύχτα. Αυτή θα είναι η μοίρα και αυτών των τωρινών.
     Αλλά μην χαίρεστε. Ο σκοπός δεν είναι να τους πετάξουν τ'αφεντικά τους. Αυτό θα σημαίνει ότι τούτοι θα έχουν ήδη στύψει τον λαό στο έπακρο και πιά θα είναι άχρηστοι.
     Πρέπει εμείς να πετάξουμε τα σκουπίδια από πάνω μας κι έξω απ' την χώρα.
     Και κάτι άλλο σημαντικό:
     Να προσέξουμε μήπως πετάξουν αυτές τις λεμονόκουπες, και μας φέρουν άλλες..
    

Εγώ εγωπαθής; Άντε καλέ!

     Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Παλιά κάτι τέτοιους τους μαζεύανε και τους κλείνανε στο πλησιέστερο ψυχιατρείο.
     Σήμερα όμως η Αυτού Χυδαιότης έχει το ελεύθερο να βρίζει και να απειλεί από το βήμα της Βουλής. Κι όχι μόνον. Έχει και το θάρρος(;), θράσος(;), άγνοια κινδύνου(;), ή αδιαφορία κινδύνου, αφού πιστεύει ότι είναι στο απυρόβλητο και ταυτίζει τον εαυτό του με την δημοκρατία, να κομπάζει ότι έχει στο γραφείο του αντίγραφα των σχεδίων άμυνας της χώρας, και ποιός ξέρει πιά τί άλλο.
     Απίστευτες ομολογίες από απίστευτους ανθρώπους που λυμαίνονται την πολιτική ζωή του τόπου.
     Στην προκειμένη όμως συγκυρία, και με δεδομένο το ποιόν του Νεροβούβαλου, απολύτως υπεύθυνος για τον εκτραχηλισμό, την αποχαλίνωσή του είναι ο πρωθυπουργός. Αυτό το μηδαμινής αξίας ανθρωπάκι, που φοβάται μην πέσει η κυβέρνησή του και χάσει την πρωθυπουργία που με τόσο σκύψιμο και γλύψιμο απέκτησε.
     Είναι κρίμα. Κρίμα για την ιστορία της Ελλάδας. Κρίμα για την νέα γενιά που αυτά βλέπει και αυτά νομίζει ότι είναι η πολιτική και η δημοκρατία.
     Μιά δημοκρατία που δεν μας αξίζει..


     Υ.Γ. Κάπου διάβασα ότι οι πολίτες αυτού του κράτους έχουν δικαίωμα να αναρτούν την σημαία
             της  Ελλάδας μόνον στις εθνικές γιορτές και επετείους, καθώς και σε όποιες άλλες
             περιπτώσεις ορίζει η κυβέρνηση.
             Δηλώνω ότι στο σπίτι μου, είναι αναρτημένη μόνιμα η γαλανόλευκη.
             Ας έρθουν να την κατεβάσουν..

Φαύλος Κύκλος

     Κανένας κύκλος φυσικά δεν μπορεί να είναι φαύλος. Φαύλοι είναι αυτοί που τους δημιουργούν. π.χ.:
     Έρχεται η κυβέρνηση, βάζει κάτω τα μολύβια της και λέει: τόσο θα εισπράξω από κείνο το χαράτσι, τόσο από τ' άλλο, τόσο απ' την εξίσωση του φόρου πετρελαίου θέρμανσης, τόσο απ' τα τέλη κυκλοφορίας, τόσο απ' τις έκτακτες εισφορές, τόσο από τις άτακτες, τόσο από την φορολογία εισοδήματος, μαζεύω άρα τόσα δις. Κρατάω εγώ το ένα εικοστό, πάρτε και σεις κύριοι δανειστές τα υπόλοιπα να χαίρεστε.
     Αμ δέ! Τόσα νομίζουν ότι θα εισπράξουν. Αν εισπράξουν το ένα τρίτο φτύστε με στη μούρη! Απλούστατα διότι λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Και ξενοδόχος εδώ είναι οι πολίτες που λόγω δραματικής μείωσης των εισοδημάτων τους δεν μπορούν, ακόμα κι αν θέλουν να πληρώσουν όλα τα παραπάνω, που αυξάνονται συνεχώς.
     Τους δανειστές όμως δεν τους νοιάζει πλέον. Έχουν ήδη πάρει υπογραφές του τρίο-συμφορά ότι ''εμείς τόσα θα παίρνουμε τον χρόνο και κόψτε τον σβέρκο σας. Αν δεν τα μαζέψετε θα μπουν αυτομάτως νέα μέτρα όπως έχετε υπογράψει. Κορόϊδα!''
     Πού έγκειται τώρα η φαυλότητα που δημιουργεί αυτόν τον κύκλο θανάτου; Στο ότι η κυβέρνηση όλα αυτά τα ξέρει αλλά τα αγνοεί. Για τους κυβερνώντες-παλιάνθρωπους οι πολίτες είναι μόνον λογιστικές εγγραφές. Νούμερα.  Σου λέει ''να φαινόμαστε εμείς εντάξει στους τοκογλύφους και άσε τον κοσμάκη να καταχρεώνεται στο κράτος. Στο τέλος θα έρθουν οι δανειστές, θα τους πάρουν σπίτια και περιουσίες (αφού υπογράψαμε ότι οι δανειακές συμβάσεις υπόκεινται στο αγγλικό δίκαιο), κι εμείς θα κάνουμε και ότι στενοχωριόμαστε από πάνω!
     Τέτοια αλητεία. Πολιτική και ανθρώπινη. Δυστυχώς, το έχουμε ξαναπεί, έχουμε να κάνουμε με πολτιτικούς απατεώνες πρώτου μεγέθους.
     Οδηγούν την κοινωνία σε έναν φαύλο κύκλο που οδηγεί είτε στα δεσμά (σκλαβιά), είτε στο αίμα (εξέγερση). Και τα δύο είναι συμφορά. Έτσι όπως το χειρίζονται όμως δεν υπάρχει τρίτη εκδοχή.
     Σύντομα θα κληθεί (εκ των πραγμάτων) ο κόσμος να διαλέξει..


     Υ.Γ. Σήμερα είναι του αγίου Αντωνίου. Θα μπορούσαμε να ευχηθούμε ''χρόνια πολλά'' στον
            ''πρωθυπουργό'', με την προϋπόθεση να τα περάσει σπίτι του..                                                          

Ο Σεβαστός κύριος Συνυπεύθυνος

     Το κακό έχει παραγίνει. Δεν μας φτάνουν οι πολιτικοί, έχουμε και τους διάφορους νυν και πρώην ανώτερους και ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς καθώς και επικεφαλής διαφόρων Υπηρεσιών του κράτους που μας έχουν γεμίσει αλογόμυγες.
     Με αφορμή το σι-ντι και το στικάκι της λίστας Λαγκάρντ, ποιός το παρέλαβε, ποιός το αντέγραψε, πότε το αντέγραψε, σε πόσα αντίγραφα, πού το έδωσε, πού το έκρυψε, ποιός το κοίταξε, ποιός το είδε μόνον, και γιατί δεν το βρίσκουμε τώρα, μας έχουν γεμίσει ψέματα και έχουν κάνει το τοπίο τόσο θολό που είναι σχεδόν αδύνατον να βγεί άκρη. Και βεβαίως σε αυτό αποσκοπούν.
     Το τί ρήσεις και αντιφάσεις και ανακρίβειες και σήμερα λέω αυτό, αύριο λέω το άλλο, δεν περιγράφεται. Και το χειρότερο είναι πως όλους αυτούς υποτίθεται ότι πρέπει να τους σεβόμαστε και να τους αποκαλούμε ''ο σεβαστός κύριος Τάδε'' κι ''ο σεβαστός κύριος Δείνα''.
     Αν στην καθημερινή ζωή, εκεί που υπάρχει πράγματι η ανάγκη αξιοπρέπειας και φερεγγυότητας, κάποιος, γέμιζε τον κόσμο ψέματα και αντιφάσεις, θα τον θεωρούσαμε οιονεί απατεώνα και δεν θα του είχε εμπιστοσύνη ούτε η μάνα του!
     Αλλά στην σύγχρονη ελληνική πολιτική αυτά όλα είναι προτερήματα. Είναι εχέγγυα ότι θα φτάσεις ψηλά και θα σε λεν ''κύριο''. Κι άμα είσαι και κομματικά διορισμένος σε ανώτερες και ανώτατες θέσεις θα σε λένε και ''σεβαστό''. Κι ας έχεις αφήσει μισοφτιαγμένο ο,τιδήποτε με το οποίο έχεις ασχοληθεί. Είτε αυτό λέγεται καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και του οικονομικού εγκλήματος, είτε λέγεται εξάρθρωση της τρομοκρατίας.
     Σεβαστοί κύριοι τιποτένιοι λοιπόν, ακούστε:
     Για μας, για τον λαό, τον απλό πολίτη, είσαστε κοινοί χαραμοφάηδες. Είστε εντεταλμένοι των αφεντικών σας, αυτών που σας ανέδειξαν και σας διόρισαν. Δεν νοείται να θέλετε να έχετε ''πρόσωπο'' στην κοινωνία και τα κοινά, και να ψεύδεσθε ασύστολα. 
     Και σας θεωρούμε συνυπεύθυνους γιατί με το όποιο επιστημονικό και μορφωτικό σας κύρος προσπαθείτε να συγκαλύψετε και να συσκοτίσετε, αντί να αποκαλύψετε και να βοηθήσετε στην κάθαρση του ελεεινού πολιτικού σκηνικού.
     Κρίμα την μόρφωσή σας και την ''σοβαρότητά'' σας.
     Έχετε ήδη καταταγεί στην κοινωνική συνείδηση..


     Υ.Γ. Εν τω μεταξύ ο Παράγκας το βιολί του! Η λίστες λέει είναι ''σάπια προϊόντα μυστικών υπηρεσιών''!  Προφανώς γιατί είναι το ονοματάκι του μέσα. Αν δεν ήταν, θα ήταν η Βίβλος..

σχολιάκι #29

  
  Τρομοκράτης λογιστής..