Η Κάθοδος..

     Σε πολλά ''τριτοκοσμικά'' μέρη της Ασίας, εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια ανθρώπων ζούνε με τα απολύτως στοιχειώδη, σε σπίτια της μιάς κάμαρας όπου εκεί ζουν, εκεί κοιμούνται, εκεί μαγειρεύουν και τρώνε, εκεί διαβάζουν τα παιδιά (αν πηγαίνουν σχολείο), εκεί αναπαράγονται, εκεί τα πάντα.
     Ονειρεύονται βέβαια μιά
καλύτερη ζωή αλλά δεν διαμαρτύρονται.
     Τα κριτήριά τους πολιτισμικά και αισθητικά έχουν τόσο αμβλυνθεί που αντιμετωπίζουν την κατάστασή τους σαν κάτι φυσιολογικό, και ό,τι περισσότερο θα μπορούσαν να κερδίσουν, σαν μιά τρομακτική εύνοια της τύχης,
     ..και όχι σαν κάτι που δικαιούνται ως άνθρωποι, σκληρά έως απάνθρωπα πολλές φορές εργαζόμενοι.

     Ακριβώς στο ίδιο δείχνει να μετατρέπεται και η ελληνική κοινωνία.
     Η ίδια μοιρολατρεία, η ίδια συνήθεια της μιζέριας και της κακομοιριάς δείχνουν να κατακτούν τον έλληνα πολίτη.
     Η επί τόσα χρόνια επανάληψη του ''δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς'' των προδοτών πολιτικών απατεώνων και η ''σαλαμοποίηση'' της κοινωνίας αφαιρούν συνεχώς ικμάδα και κριτική σκέψη από την κοινωνία.

     Αναγγέλονται αύξηση φόρων και μείωση του αφορολόγητου ποσού, και δεν κουνιέται φύλλο.
     Προβλέπεται κι άλλη μείωση συντάξεων και μισθών και δεν ιδρώνει κανείς.
     Βγαίνει το κάθε κάθαρμα και κάνει μαύρο χιούμορ πως τα άσχημα τελείωσαν και έρχονται τα χειρότερα, και δεν ανοίγει ρουθούνι.
     Η κάθοδος προς την κόλαση του ελληνικού λαού συνεχίζεται με ακόμη μεγαλύτερη κατηφόρα.

     Και η κόλαση δεν είναι η ένδεια, η φτώχεια, η ανεργία.
     Η κόλαση είναι η απουσία αντίδρασης.
     Κόλαση είναι η αποδοχή της μοίρας που σου φτιάχνουν για το δικό τους καλό εγκληματίες, παράφρονες, συφιλιδικοί στο μυαλό άνθρωποι.
     Κόλαση είμαστε εμείς οι ίδιοι για τους εαυτούς μας.

     Τό' χουμε πει εκατόν πενήντα φορές και θα το πούμε αν χρειαστεί και άλλες πεντακόσιες:
     Η κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει σαν κοινωνία και λαός δεν λύνεται ''από πάνω''.
     Δεν λύνεται με πολιτικές ή άλλες συμβατικές συναινετικές λύσεις.
     Λύνεται μονάχα με εξέγερση, με λαϊκή επανάσταση, η οποία θα εξαναγκάσει τους πολιτικούς σε λύσεις.

     Και όταν λέμε εξέγερση δεν εννοούμε βέβαια το ρήμαγμα μιάς πόλης ή την καταστροφή περιουσιών των πολιτών.
     Εννοούμε επανάσταση αλα γαλλικά, 
     ..με τα λαϊκά της δικαστήρια, με τις φυλακές της, με τα ικριώματα, με τα όλα της.
     Έτσι είναι δυστυχώς. Ο φόβος φυλάει τα έρημα.

     Και προκειμένου τα ''έρημα'' να είναι ο λαός,
     ..καλύτερα να είναι όσοι μας έφεραν σ' αυτή την κατάσταση!..