Μνημόνιο μπάμπουσκα..

     Μπάμπουσκες.
     Ξέρετε.. Εκείνες οι ξύλινες κουκλίτσες με τις παραδοσιακές ρώσικες φορεσιές, που ανοίγοντας κάθε μία βρίσκεις μιάν άλλη μικρότερη και ολόϊδια.

     Έτσι ακριβώς είναι και τα δικά μας μνημόνια. Καθένα περιέχει κι ένα άλλο. 
     Με μία παράδοξη διαφορά: το κάθε περιεχόμενο μνημόνιο είναι μεγαλύτερο απ' το προηγούμενο!

     Ίσως επειδή εδώ τα ονομάζουμε πλέον ''success story''.
     Ή ίσως επειδή του έλληνα ο τράχηλος ''ζυγόν δεν υποφέρει''!!

     Άραγε τί ακόμα να περιμένει αυτός ο τράχηλος για να τινάξει τον ''ζυγόν'';
     Ήδη ψιθυρίζονται (μεγαλοφώνως) νέα μέτρα, νέο μνημόνιο, μεγαλύτερη μπάμπουσκα.

     Νέα φορολογικά μέτρα-λαιμητόμος, με άμεσες κατασχέσεις μισθών και καταθέσεων σε περίπτωση μη δυνατότητας πληρωμής.
     Κλείσιμο νοσοκομείων (!) και σχολείων (!!), καινούργιοι άνεργοι στον δρόμο, νέα δράματα..
     Δεν θα γίνει, ορκίζονται, μείωση μισθών, αλλά, θα θεσμοθετηθεί νέος τύπος εργασίας, η ''μικροεργασία'' (mini job), μερικής απασχόλησης με μισθό 350 ευρώ!
     Κατασχέσεις ακινήτων για χρέη (πλασματικά πιά βεβαίως) προς το δημόσιο και προς τις τράπεζες.

     Θα αναζητηθεί τρόπος ελέγχου της ιδιωτικής ζωής, τάχα για οικονομικούς λόγους, μέσω των τραπεζών, αφού όλες, μα όλες οι συναλλαγές θα περνάνε υποχρεωτικά από εκεί.
     Θα βρούνε τρόπο να ξέρουν ακόμα και τί αγοράζουμε απ' τον μπακάλη. Πού πάμε και με τί μέσον. Τί ρούχα αγοράζουμε. Πόση ενέργεια καταναλώνουμε και γιατί. ΤΑ ΠΑΝΤΑ !

     Ο Τζορτζ Όργουελ και το ''1984'' είναι εδώ!

     Και ο έλληνας κι ο τράχηλός του αποχαυνωμένοι σκέφτονται πώς θα ''την βολέψουν'' και φέτος να κάνουν κανένα μπάνιο, ή κάθονται στον περίφημο καναπέ τους, περιμένοντας νά 'ρθει ο Μεγάλος Αδελφός να τους αποκεφαλίσει μεσ' το ίδιο τους το σπίτι!

     Σιχάθηκα τον έλληνα, σιχάθηκα και τον τράχηλό του.
     Θάθελα να ήμουν σε μιάν άλλη χώρα, μ' έναν άλλο λαό, που θα αποφάσιζε να πεθάνει όρθιος στους δρόμους και τις πλατείες, χύνοντας οικειοθελώς το αίμα του κι όχι να του παίρνουν το κεφάλι γονατιστό!
 
     Προτιμούσα να ζήσω τρείς πολέμους, παρά την ξεφτίλα της σταδιακής εξαθλίωσης ενός λαού, εν καιρώ ειρήνης, από εξωνημένα  τομάρια ντόπια και ξένα..

     Οι μπάμπουσκες τελειώνουν, και η αυλαία για τον λαό είναι κοντά..