Τιμόνι καλαματιανό..

     Χωριά και χωριουδάκια με ολόφωτες πλατείες με λάμπες και λαμπιόνια.
     Γιορτές, πανηγύρια, χοροί.
     Ταβέρνες νυχτερινές και ουζάκια δίπλα στην θάλασσα.
     Θέατρα και συναυλίες μεταφερόμενες.

     Μοιάζει η Ελλάδα τον Αύγουστο με καταστόλιστο καράβι σε νυχτερινή πορεία.
     Σε ακάθεκτη πορεία σύγκρουσης, προς τα βράχια.

     Οι επιβάτες (όχι όλοι) γλεντούν άλλη μία νύχτα τους..

     Κάτω, βαθειά, στ' αμπάρια και στους λέβητες, εκατόν πενήντα τόσοι μαυροκαπνισμένοι και μαυρόψυχοι φτυαρίζουν κάρβουνο στις μηχανές.

     Ψηλά, στην γέφυρα, ο καλαματιανός τιμονιέρης, ο δεύτερος κι οι αξιωματικοί έχουν χαράξει ρότα.  Πορεία καταστροφής..
     Δεν είναι που' ναι νύχτα και δεν βλέπουν! Έχουν μπροστά τους όλα τα σύγχρονα όργανα. Ραντάρ και gps.
     Είναι που την πορεία την χάραξε η ''Εταιρεία''..

     Μετά, θα πουλήσουν το καράβι για παλιοσίδερα!
     Κι απ' τα λεφτά της ασφάλειας θα ''κόψουν'' μίζα και για τους ανθρώπους της γέφυρας..

     Κάμποσοι, πολλοί απ' τους επιβάτες βλέπουν τί γίνεται.
     Κρεμασμένοι στα κάγκελα δείχνουν προς τα βράχια και φωνάζουν σαν άλλοι Κούρκουλοι: ''Τί κάνετε μωρέ! Φτάνει το κάρβουνο! ΟΧΙ  ΑΛΛΟ  ΚΑΡΒΟΥΝΟ !''

     Κάτω στ' αμπάρια δεν ακούν!
     Ούτε ψηλά, πάνω στην γέφυρα..

     Τα βράχια φάνηκαν..

     Κρίμα!

     Κι ήταν καλό καράβι..