..κάνοντας μία παράκαμψη (απλή παράκαμψη, ο στόχος είναι ο ίδιος) της καθημερινότητας.
Με την ευκαιρία της αναχώρησης απ' τον μάταιο τούτο κόσμο πολλών καταξιωμένων καλλιτεχνών και δημιουργών, τα τελευταία χρόνια,
..και με τον σάλαγο και τον πάταγο που ακολουθεί κάθε φορά μιά τέτοια αναχώρηση,
..με παχιά λόγια, αφιερώματα, αγιοποιήσεις και ηρωοποιήσεις,
..το blog έχει κάνει τις εξής σκέψεις, αιρετικές ή όχι αδιάφορο:
Θα έπρεπε ανάμεσα στις παραμέτρους που έχουμε θέσει, και που ορίζουν αν ένας καλλιτέχνης, δημιουργός, πνευματικός άνθρωπος εν γένει, είναι μικρός, μεγάλος ή μέτριος,
..να ορίσουμε μία ακόμα:
Αν, και κατά πόσο αντιδρά όταν μία χώρα ή ένας λαός (ιδίως όταν πρόκειται για την δική του χώρα και λαό), βρίσκεται κάτω από δεσμά ολοκληρωτισμού.
Εδώ να διευκρινίσουμε ότι το blog δεν πιστεύει με κανέναν τρόπο στην ''στρατευμένη τέχνη''. Ίσα-ίσα την απεχθάνεται!
Έχουμε πάμπολλα παραδείγματα όπου η τέχνη όποτε ''στρατεύτηκε'', είτε στην αρχαία Ρώμη, είτε στο μετεπαναστατικό καθεστώς του Μαρά στην Γαλλία, είτε στην Σοβιετική Ένωση και στην Κίνα του Μάο, είτε στη ναζιστική Γερμανία και την φασιστική Ιταλία,
..παρήγαγε εκτρώματα, κούφιες φανφάρες, μεγαλειώδη τίποτα!
Η τέχνη, λέει το blog, πρέπει να είναι ελεύθερη, πλουραλιστική, απαλλαγμένη από δεσμά και δεσμεύσεις πολιτικών συστημάτων, θρησκειών, ή συμφερόντων.
Η χώρα μας σήμερα βρίσκεται κάτω από δεσμά ολοκληρωτισμού.
Ίσως όχι κάτω από δεσμά 100% αναγνωρίσιμου ολοκληρωτισμού,
..αλλά σίγουρα κάτω από ένα καθεστώς υποτέλειας σε ξένα (κυρίως) συμφέροντα,
..και με κυβερνήσεις ολοκληρωτικά παραδομένες στην εξυπηρέτηση αυτών των συμφερόντων, έχοντας στην ουσία καταργημένο Σύνταγμα και πολίτευμα,
..με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ευημερία της χώρας και των πολιτών.
Και είναι αδιανόητο στην σημερινή Ελλάδα των τόσων ''καταξιωμένων πνευματικών ανθρώπων'' της τέχνης και των γραμμάτων,
..μία χούφτα μόνον από αυτούς, μετρημένοι στα δάχτυλα, να έχουν υψώσει φωνή διαμαρτυρίας, να έχουν βάλει το κεφάλι τους ''στον ντορβά'' και στο στόχαστρο του καθεστώτος,
..για την σύγχρονη ελληνική τραγωδία που βιώνει τούτος ο λαός!
Πού είναι οι τόσο ακριβοπληρωμένοι τραγουδιστάδες και συνθέτες;
Πού είναι οι τόσο ''ψαγμένοι'' ηθοποιοί και ''θεατράνθρωποι'';
Πού πήγαν τόσοι παραγωγικοί γραφιάδες και ''συγγραφείς'', που πλημμυρίζουν κάθε χρόνο τα βιβλιοπωλεία μας με εκατοντάδες τίτλους βιβλίων;
Οι εικαστικοί; Οι μεγαλοαρχιτέκτονες;
Που είναι οι Ακαδημαϊκοί ''πατέρες'';
Οι χρυσοκάνθαροι καθηγητάδες των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων;
Λίγοι, ελάχιστοι, οι άξιοι των καιρών!
Λίγοι, ελάχιστοι, αυτοί που στέκουν στο ύψος των περιστάσεων, και που αξίζει όντως να χαρακτηριστούν ''πνευματικός κόσμος'', και ταγοί του τόπου!
Τους ξέρουμε, τους παρακολουθούμε και τους ευχαριστούμε!
Οι πολλοί αποδεικνύονται πιά, ''πλέμπα'', σωρός!
Κύμβαλα αλαλάζοντα!
Παραφουσκωμένοι εγωκεντρισμοί, και πορτοφόλια!
Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με το blog, πρέπει να επαναξιολογηθούν όσοι θέλουν να ανήκουν στον πνευματικό κόσμο της χώρας.
Ζωντανοί και νεκροί!
Οι ζωντανοί αυστηρά και με αντίκτυπο στην καριέρα και την λαϊκή αποδοχή τους,
..και οι νεκροί με τον σεβασμό που αρμόζει στους νεκρούς, χωρίς πάθος, αλλά με οδηγό την πραγματική τους αξία.
Ο νεκρός, λέει η Εκκλησία, ''δεδικαίωται''.
Ο λαός, πότε θα δικαιωθεί;..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου