Θα ήθελαν πολύ να μας
αφαιρέσουν καθε διάθεση χαράς, και κάθε δυνατότητα απόλαυσης,
..ώστε νύχτα-μέρα να στροβιλιζόμαστε εμείς και οι σκέψεις μας στον καταθλιπτικό χορό των χρεών, της ανεργίας, των κατασχέσεων, της φτώχειας, της μιζέριας.
Θα ήθελαν πολύ να μας δουν στον φαύλο κύκλο απελπισίας-παράδοσης-αποδοχής της μοίρας μας ως ''μονόδρομο'', όπως τους αρέσει η έκφραση,
..ενώ ξέρουν πολύ καλά πως ο μόνος μονόδρομος είναι της προδοσίας και της παλιανθρωπιάς που βαδίζουν αυτοί.
Ναι, φτωχύναμε. Ναι, μας καταστρέφουν μέρα την μέρα με σχέδιο, με σκοπό. Ναι, ως τώρα κέρδισαν όλες τις μάχες.
Ο πόλεμος όμως δεν χάνεται, αν δεν χαθεί απ' το μυαλό και την ψυχή μας κάθε δυνατότητα μικρής χαράς, ελάχιστης χαράς,
..μιάς ταπεινής αναψυχής, ενός διαλείμματος απ' την μαυρίλα της εποχής.
Μιά όαση μικρής χαράς, μικρής σωτήριας απόλαυσης για το πνεύμα και την ψυχή,
..που όμως θα μας τονώσει με καινούργια ενέργεια, με μιά ψίχα αισιοδοξίας, όχι μάταιης,
..αφού όσο ακόμα μπορούμε να αισθανόμαστε την ομορφιά των μικρών πραγμάτων, των μικρών απολαύσεων, των σύντομων στιγμών ανεμελιάς,
..σημαίνει πως θυμόμαστε ακόμη το πώς είναι να ζεί κανείς πραγματικά,
..και πως είμαστε ακόμη ικανοί να παλέψουμε γι αυτό,
..για την ομορφιά της ζωής, για μάς, για τα παιδιά μας.
Ας βγούμε στον χειμωνιάτικο ήλιο.
Ας πιούμε έναν καφέ μόνοι μας ή μ' έναν φίλο. Ή ένα ποτήρι κρασί.
Ας χαζέψουμε το τοπίο ή τους περαστικούς.
Να αδειάσουμε το μυαλό μας για λίγα λεπτά.
Να διώξουμε για λίγο απ' το μυαλό μας τα ελεεινά υποκείμενα που θέλουν να ορίζουν τις τύχες μας.
Όχι να τους ξεχάσουμε. Να τους απωθήσουμε για λίγο, να αδιαφορήσουμε, όπως αδιαφορούμε για κάθε τι άχρηστο και βλαβερό.
Και μετά να ξαναγυρίσουμε πιό δυνατοί, να τους πετάξουμε έξω απ' τη ζωή μας, κι αν είναι δυνατόν έξω απ' την χώρα.
Να ξαναπάρουμε τις τύχες μας στα δικά μας χέρια.
Κάθε μέρα ένα μικρό διαλειμματάκι,
..για να θυμόμαστε πώς είναι η ζωή χωρίς δωσίλογους, δίχως απατεώνες.
Ας το κάνουμε!..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου