Τα περάσαμε όμορφα, όμορφα, όμορφα..

     ''Και τώρα μπροστά απ' την Βουλή παρελαύνουν τα πεζοπόρα τμήματα του συνδικαλισμού'',
     ..θα μπορούσε να είναι κάλλιστα η περιγραφή απ' την χθεσινή πορεία-συλλαλητήριο.

     Κι επίσης η φωτογραφία δίπλα δείχνει ανάγλυφα σε
όσους δεν έχουν παρωπίδες, για ποιόν ακριβώς λόγο οι πολίτες δεν συμμετέχουν σε κάτι τέτοιες εκδηλώσεις καπελωμένες από κόμματα και ''υπαρκτό συνδικαλισμό'', και εν πολλοίς άχρηστες, για να μην πούμε επιζήμιες για το όποιο αυθεντικό λαϊκό κίνημα.

     Γιατί δεν πιστεύουμε να υπάρχει κανείς που να πιστεύει πως δέκα λεπτά μετά την μεγαλειώδη τούτη παρέλαση των συνδικαλιστών-τσιρακίων κομμάτων και συστήματος,
     ..παραιτήθηκε έντρομη η κυβέρνηση απ' την λαϊκή αντίδραση, και πως βουλευτές άρχισαν να πηδάνε απ' τα παράθυρα της Βουλής, τρελαμένοι απ' τις τύψεις των ευθυνών τους και από τον φόβο της λαϊκης οργής!
     Αστεία πράγματα.

     Το πολύ-πολύ πρωθυπουργός και υπουργοί να απολάμβαναν το θέαμα από κάποιο παράθυρο ζεστά-ζεστά, και τρίβοντας τα χέρια τους από χαρά για τους καραγκιόζηδες που κρατούν τον εξαγριωμένο πολίτη σε καταστολή αποχής από τέτοιου είδους κομματικοσυνδικαλιστικές φιέστες.

     Το έχουμε πει και θα το ξαναλέμε μέχρι να καταλάβουν πως δεν είμαστε κορόϊδα, και πως καταλαβαίνουμε τί ακριβώς ''παίζει'':
     Λαϊκή αντίδραση και αντίσταση της προκοπής, με μονοήμερες απεργίες και κυριλέ πορείες, δεν γίνεται.
     Για να αλλάξει κάτι και να ''κουνηθεί'' οποιαδήποτε κυβέρνηση πρέπει να αφεθεί να γίνει ορατή η λαϊκή οργή που βράζει.
     Πρέπει οι απεργίες να είναι γενικευμένες και με αόριστο χρόνο μέχρι να παραλύσει η χώρα, και να αποφασίσουν πιά από την πίεση των καταστάσεων να αναθεωρήσουν την πολιτική τους, ή να παραιτηθούν.
     Πρέπει χιλιάδες χιλιάδων, πλήθος λαού να κατασκηνώσει έξω απ' την Βουλή μέρα-νύχτα και νύχτα-μέρα, παραλύοντας συγκοινωνίες και την πρωτεύουσα όλη,
     ..ανυποχώρητοι, με παλμό (όχι με βία),
     ..και αποφασισμένοι να πεινάσουν και να πεθάνουν όλοι μαζί στα πεζοδρόμια, παρά καθένας μόνος του και τρομοκρατημένος, κλεισμένος στο κλουβί του σπιτιού του, περιμένοντας τον δήμιο που θα τον ξεσπιτώσει, ή θα τον αφήσει άνεργο, ή με μισθό πείνας, ή θα διώξει τα παιδιά του ''γκασταρμπάϊτερς'' για άλλη μιά φορά,
     ..για χάρη και πάλι της νεο-ναζιστικής Γερμανίας, και της συνολικά εγκλωβισμένης στο τέταρτο γερμανικό Ράϊχ Ευρώπης ''των λαών''.

     Όλα τα άλλα είναι καραγκιοζιλίκια, και δικαιολογίες για την ύπαρξη του ''υπαρκτού συνδικαλισμού'' γενικότερα, και των μεγαλο-συνδικ-αληταράδων ειδικότερα.

     Το κακό είναι πως ο λαός δεν προδόθηκε μόνον από τους πολιτικούς και τους γιαλατζί ηγέτες του.
     Προδίδεται τώρα και μεταξύ του!..