Και με τα δύο χέρια..

     Μετά το "πού είσαι Ηρώδη" που όλοι λίγο-πολύ έχουμε αναφωνήσει κάποια στιγμή,
     ..καιρός είναι να επεκταθούμε κι άλλο σε κείνη την ιστορική εποχή, και ν' αναφωνήσουμε: "πού είσαι Μωσαϊκέ νόμε!".

     "Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος" έλεγε ο εμπνευσμένος για εκείνη την
βάρβαρη εποχή και  για έναν βάρβαρο νομάδα λαό, απάνθρωπος πλην αναγκαίος νόμος (που γράφτηκε χίλια τριακόσια χρόνια προ Χριστού και χίλια περίπου πριν τον δικό μας χρυσό αιώνα της κλασσικής Ελλάδας),

     ..για να επιχειρήσει να βάλει τέλος στα καθημερινά αίσχη που διέπρατταν ο ένας ενεντίον του άλλου τα μέλη της πρωτόγονης εκείνης κοινότητας.

     Με ποιό χεράκι ψήφισες μαναράκι μου το κόψιμο των συντάξεων;  Και με τα δύο;  Κόψιμο.
     Βαρβαρότητες θα πείτε. Βία θα πείτε. Σωστά. Για πολιτισμένες όμως εποχές. Και για πολιτισμένους ανθρώπους.
     Όχι για κάτι ξεκούδουνους κερχελέδες τόσο ηλίθια απολίτιστους και αγράμματους που μόλις καθίσουν σε μιά καρέκλα εξουσίας θεωρούν εαυτόν ικανό να εκφέρει δημόσια οποιαδήποτε μ@λακία από καθέδρας του κ@λου τους.
     Γι αυτούς που προκειμένου να καθίσουν όσο το δυνατόν παραπάνω στις καρέκλες τους ψηφίζουν εδώ και εφτά χρόνια και με τα δύο χέρια την καταστροφή της πατρίδας και τον αφανισμό του λαού,
     ..τέτοιοι νόμοι άγριοι και πρωτόγονοι χρειάζονται.

     Πρωτόγονοι νόμοι χρειάζονται, όσο πρωτόγονη είναι και η σκέψη τους. Η επιχειρηματολογία τους. Οι δικαιολογίες τους.
     Άγριοι νόμοι χρειάζονται, όσο άγρια είναι και τα ένστικτά τους.
     Αυτά που τους οδηγούν για δικό τους όφελος, πλουτισμό, εξουσία, δύναμη να θυσιάζουν ζωές και μέλλον συνανθρώπων, συμπολιτών, συμπατριωτών.
     Αν και οι προδότες δεν έχουν πατρίδα. Ούτε συμπατριώτες. Ούτε θέλουν να έχουν.
     Μόνον χρήμα και εξουσία. Αυτά θέλουν. Γι αυτά προδίδουν.
     Ζουν τρεισήμιση χιλιάδες χρόνια πίσω. Την εποχή που γράφτηκε ο Μωσαϊκός νόμος. Γι αυτούς γράφτηκε. Για τους ίδιους και όμοιούς τους.
     Για υπάνθρωπους.

     Πού 'σαι Ηρώδη!..