Κοντή γιορτή, αλλά γιορτή!..

     Σήμερα είναι μία σημαντική μέρα. Η δεύτερη σημαντικότερη ίσως της μεταπολίτευσης μετά από κείνη της 5η Ιουλίου του δημοψηφίσματος και του ''νέου ΟΧΙ''.
     Είναι λοιπόν πράγματι μία σημαντική επέτειος.
     Για τον λαό όμως,
όχι για τις μαριονέτες.

     Είναι η επέτειος της μέρας που ο λαός κάνοντας μία εσωτερική, δική του εξέγερση, τόλμησε αυτό που επί δεκαετίες απωθούσε αυτός και ξόρκιζαν τα ''κόμματα εξουσίας'' και ληστείας: Υπερψήφισε για κυβέρνηση ένα αριστερό κόμμα. Ή, τουλάχιστον έτσι νόμιζε τότε.
     Το αν το κόμμα αυτό ήταν γιαλατζί αριστερό δεν φταίει αυτός. Αυτός έκανε το καθήκον του και με το παραπάνω. Ένα καθήκον που ολοκλήρωσε λίγους μήνες αργότερα με το τεράστιο και ιστορικό ''ΟΧΙ'' στο δημοψήφισμα.

     Πριν έναν χρόνο οι πολίτες, αριστεροί, κεντρώοι, αλλά και πολλοί-πάρα πολλοί δεξιοί, αποφάσισαν να εξεγερθούν κατά των λυμεώνων της χώρας, 
     ..εναντίον των κραγμένων πιά προδοτών, στέλνοντάς τους στα αζήτητα, και στην εξουσία τον μεγαλύτερο -όπως φαινόταν τότε- εχθρό τους.
     Σήμερα βέβαια οι δωσίλογοι αυτοί, αυτά τα πολιτικά καθάρματα αισθάνονται δικαιωμένοι και το διατυμπανίζουν (πράγμα που έχουν αναλάβει εργολαβικά όλα τα συστημικά κανάλια της διαπλοκής).

     Σ' αυτήν την πορεία προς την νίκη και την επανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας, συμπορεύτηκαν φαινομενικά λαός και εξουσία μέχρι την ημέρα του ιστορικού δημοψηφίσματος.
     Τότε. κι ενώ οι κουκούλες των νεοδωσιλόγων έπεφταν,
     ..ο λάος εξαντλημένος από τα τόσα χρόνια προδοσίας, αλλά και σαστισμένος από αυτήν την τελευταία και απρόσμενη,
     ..στάθηκε ανίκανος να διαχειριστεί την ''εκπληξη'' και ξαναέπεσε στην γνωστή παλιά παγίδα της πολιτικής εξαπάτησης των λογής-λογής πολιτικών απατεώνων,
     ..μόνο που τώρα αυτοί ήταν καινούργιοι και πιό εύκολο να εξαπατήσουν έναν απελπισμένο λαό.
     Γι αυτό και το έγκλημά τους είναι διπλό και διπλά πρέπει να τιμωρηθεί.

     Παρ' όλα αυτά η σημερινή επέτειος δεν χάνει την αίγλη της και την σημαντικότητά της.
     Είναι η στιγμή που ο λαός απέδειξε ότι είναι ακόμη ικανός να σπάει φράγματα και αγκυλώσεις του παρελθόντος,
     ..και να συμπλέει με το νέο και το τολμηρό.
     Άλλο αν αυτό το ''νέο και τολμηρό'' αποδεικνύεται τελικά γηραιότερο του γηραιού, παρηκμασμένο και πλήρως ανήθικο.

     Γι αυτό σήμερα γιορτάζουμε, και ευχόμαστε να ζήσουμε κι άλλες τέτοιες ημέρες και στιγμές στο μέλλον.
     Ο λαός, αποδεκατισμένος, καθημαγμένος, ή όπως αλλιώς, θα είναι εδώ.
     Τα φερέφωνα θα λείπουν!..