Αδιέξοδος οι εκλογές, αδιέξοδος ο πολυκερματισμός της πολιτικής μας ζωής,
..αδιέξοδος τα λόγια, αδιέξοδος και τα γραπτά.
Το blog αισθάνεται σαν να έχουν ειπωθεί πιά όλα.
Άλλωστε ειπώθηκαν
όλα χθες απ' την Πρόεδρο Ζωή, στην τελευταία συνεδρίαση αυτής της συνόδου της Βουλής,
..μιάς περιόδου που πολλά θα μπορούσαν να έχουν αλλάξει,
..που θα μπορούσε να έχει δρομολογηθεί ένα κράτος αλλιώς, μιά Ελλάδα άλλη.
Το blog αισθάνεται πως δεν έχει κάτι άλλο να πεί.
Ό,τι καινούργιο και να πει είναι παλιό.
Τί νόημα έχει να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια με σχιζοφρενική εμμονή;
Άραγε όταν ξαναλέμε τα ξαναειπωμένα ξύνουμε τις πληγές μας, ή τις γλείφουμε;
Όταν λέμε τους απατεώνες απατεώνες, και τους προδότες προδότες αλλάζει κάτι; Γίνονται καλοί άνθρωποι;
Όταν δείχνουμε τον καταστατικό χάρτη της χώρας, το Σύνταγμα, να ξεσκίζεται και να καίγεται το ξαναφέρνουμε σε ισχύ; Ξανάρχεται η δημοκρατία;
Κάποια στιγμή τα λόγια και τα γραπτά πρέπει να σταματούν, και να δίνουν χώρο στις πράξεις.
Αν δεν σταματούν ζημιά κάνουν. Αποκοιμίζουν. Εμποδίζουν την κίνηση.
Και μόνο με την κίνηση έρχεται η αλλαγή. Όχι με την ακινησία.
Τα λόγια από δω και μπρός πρέπει να πάψουν να είναι διαπιστωτικά,
..και πρέπει να είναι μόνο για να συντονίζουν την κίνηση. Την πράξη.
Οι εκλογές είναι πράξη. Στιγμιαία όμως και (στην παρούσα φάση) απελπισμένη.
Τα προεκλογικά λόγια που θα ειπωθούν από εδώ κι από αλλού θα είναι για να συντονίσουν αυτή την απελπισμένη πράξη.
Δεν φτάνει όμως.
Αμέσως μετά τις εκλογές και τον σχηματισμό της νέας γερμανόδουλης κυβέρνησης, που είναι το βέβαιο αποτέλεσμα αυτών των εκλογών,
..ο λαός πρέπει να τεθεί σε κίνηση.
Βουλή σε πραγματική λειτουργία δεν θα υπάρχει.
Σύνταγμα ήδη δεν υπάρχει.
Θα υπάρχουν μόνον οι εντολές των ''εταίρων'' τοκογλύφων, και ο χειμαζόμενος λαός.
Η λύση τότε θάναι μία: κίνηση, πράξη, ανυπακοή, διαμαρτυρία, αντίσταση.
Ως τότε θα λέμε λόγια.
Ανούσια, και εν πολλοίς άχρηστα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου