Η βία είναι συστατικό όλων των απολυταρχικών καθεστώτων. Και μη γελιέστε. Για να υπάρξει απολυταρχικό καθεστώς δεν χρειάζεται να έχει κηρυχτεί στρατιωτικός νόμος, ούτε να υπάρχει ένας και ορατός δικτάτορας.
Από τις Τριανδρίες της παρακμής της αρχαίας Ρώμης, ως τις ''λαϊκές'' κυβερνήσεις του Μαρά στην γαλλική επανάσταση και την σημερινή ελληνική συγκυβέρνηση, η Ιστορία έχει δείξει ότι οι πιό αντιλαϊκές, οι πιό καταστροφικές, οι πιό ανήθικες κυβερνήσεις είναι αυτές που με την επίφαση του κοινοβουλευτισμού και του ''διαλόγου'', ενεργούν και στηρίζονται με και από την βία.
Βία νομοθετική, λεκτική και ηθική, αλλά κυρίως σωματική. Σαν αυτή που το σημερινό καθεστώς προτάσσει σε κάθε ευκαιρία, θέλοντας να κάνει επίδειξη ισχύος, και να τρομοκρατήσει τους επίδοξους αμφισβητίες και επαναστάτες.
Θλίψη σε πιάνει όταν βλέπεις ότι αυτή η βία πιάνει τόπο. Όταν βλέπεις έναν λαό να σκύβει το κεφάλι και να γίνεται παγκοσμίως ρεζίλι, άθυρμα στα χέρια τιποτένιων πολιτικάντηδων, Ιφιγένεια στον βωμό των κερδών των τραπεζών και της φιλοδοξίας των σκύβαλων που μας κυβερνούν.
Όσο για την ''κατάντια'' του τίτλου, δεν έχετε παρά να κοιτάξετε το φωτομονταζ. Τί βλέπετε;
Τον ''ηγέτη'' με τα πρωτοπαλίκαρά του! Δυό τζουτζέδες και στην μέση ο βασιλιάς-Αστόχαστος (από το ''Παραμύθι Χωρίς Όνομα'' της γιαγιάς Πηνελόπης, μιάς γιαγιάς που δεν του άξιζε).
Και από τους δυό τζουτζέδες ο ''τσεκουράτος'' προαλείφεται για διάδοχος, ενώ ο γελοίος (χωρίς εισαγωγικά) έχει πάρει εργολαβία την υπεράσπιση των πεπραγμένων του ''ηγέτη'' στα ΜΜΕ!
Αυτού του είδους είναι το σύγχρονο πολιτικό προσωπικό. Τέτοια και τόση κατάντια!
Βία, θλίψη και κατάντια..
Αυτές οι τρείς λέξεις περιγράφουν επακριβώς την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.
Κρίμα!..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου