Τί συνέβη ρε παιδιά; Άνοιξε το τριώδιο;
Γιατί τόσοι μασκαράδες;
Τί έγινε απελπισμένε ''πρωθυπουργέ'';
Τόση απελπισία πιά;
Σου τελείωσαν οι φοβέρες κι οι εκβιασμοί προς την κοινωνία;
Πάνε και τα success stories, τα καράβια που στρίβουν και οι υπόλοιπες παπαριές, και είπες να ντυθείς αντιμνημονιακός-επαναστάτης και να πάρεις τις ρούγες παριστάνοντας την Πασιονάρια;
Και δεν σου είπαν οι ''Ανοιξιάτικοι'' σύμβουλοί σου ότι οι απόκριες αργούν ακόμα, κι ότι θα γίνεις ρεντίκολο;
Όχι μέσα. Εδώ σε ξέρουμε! Έξω. Στα αφεντικά! Εκεί θα φανείς πόσο ρεζίλης είσαι!
Αν κι υποψιαζόμαστε ότι κι εκεί σε ξέρουν..
Κι ελπίζεις, ω απελπισμένε, ότι θα σε πιστέψουν οι έλληνες; Ότι θα ρίξεις στάχτη στα μάτια; Πως θα σε ανακηρύξουν ήρωα κι αγωνιστή;
Έχεις πεί ποτέ, μανούλα μου (που λένε και στο χωριό σου), και καμιάν αλήθεια;
Τί να σου πρωτοθυμηθούμε;
Ζάππεια; Πολιτικές Ανοίξεις; Σκοπιανά; Τις δεκαοκτώ προεκλογικές δεσμεύσεις;
Τί;
Πώς έχεις απαίτηση να γίνει πιστευτό το θέατρό σου, τόσο κακοπαιγμένο και άτσαλο μάλιστα;
Και με την ευκαιρία: Δεν το 'χεις!
Στο θέατρο λέμε.. Το ταλέντο.. Δεν το 'χεις!
Κάτι στίχους απαγγέλεις πού και πού, και τους σκοτώνεις! Ασ' το να πάει στον διάολο! Δεν το 'χεις λέμε..
Παράτα λοιπόν το θέατρο, και κοίτα τί θα κάνεις με την πολιτική!
Που κι αυτή δεν την έχεις, αλλά τέλος πάντων..
Τράβα βγάλε τα καραγκιοζιλίκια ρούχα του αντιμνημονιακού που φόρεσες, βάλε τα κανονικά σου, του προσκυνημένου, όπως σε ξέρουμε, και άντε να τα ξεμπερδέψεις όπως τα 'κανες!
Ή παραιτήσου, μπας και κάνεις και μία αξιοπρεπή κίνηση στην ζωή σου..
Γιατί τόσοι μασκαράδες;
Τί έγινε απελπισμένε ''πρωθυπουργέ'';
Τόση απελπισία πιά;
Σου τελείωσαν οι φοβέρες κι οι εκβιασμοί προς την κοινωνία;
Πάνε και τα success stories, τα καράβια που στρίβουν και οι υπόλοιπες παπαριές, και είπες να ντυθείς αντιμνημονιακός-επαναστάτης και να πάρεις τις ρούγες παριστάνοντας την Πασιονάρια;
Και δεν σου είπαν οι ''Ανοιξιάτικοι'' σύμβουλοί σου ότι οι απόκριες αργούν ακόμα, κι ότι θα γίνεις ρεντίκολο;
Όχι μέσα. Εδώ σε ξέρουμε! Έξω. Στα αφεντικά! Εκεί θα φανείς πόσο ρεζίλης είσαι!
Αν κι υποψιαζόμαστε ότι κι εκεί σε ξέρουν..
Κι ελπίζεις, ω απελπισμένε, ότι θα σε πιστέψουν οι έλληνες; Ότι θα ρίξεις στάχτη στα μάτια; Πως θα σε ανακηρύξουν ήρωα κι αγωνιστή;
Έχεις πεί ποτέ, μανούλα μου (που λένε και στο χωριό σου), και καμιάν αλήθεια;
Τί να σου πρωτοθυμηθούμε;
Ζάππεια; Πολιτικές Ανοίξεις; Σκοπιανά; Τις δεκαοκτώ προεκλογικές δεσμεύσεις;
Τί;
Πώς έχεις απαίτηση να γίνει πιστευτό το θέατρό σου, τόσο κακοπαιγμένο και άτσαλο μάλιστα;
Και με την ευκαιρία: Δεν το 'χεις!
Στο θέατρο λέμε.. Το ταλέντο.. Δεν το 'χεις!
Κάτι στίχους απαγγέλεις πού και πού, και τους σκοτώνεις! Ασ' το να πάει στον διάολο! Δεν το 'χεις λέμε..
Παράτα λοιπόν το θέατρο, και κοίτα τί θα κάνεις με την πολιτική!
Που κι αυτή δεν την έχεις, αλλά τέλος πάντων..
Τράβα βγάλε τα καραγκιοζιλίκια ρούχα του αντιμνημονιακού που φόρεσες, βάλε τα κανονικά σου, του προσκυνημένου, όπως σε ξέρουμε, και άντε να τα ξεμπερδέψεις όπως τα 'κανες!
Ή παραιτήσου, μπας και κάνεις και μία αξιοπρεπή κίνηση στην ζωή σου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου