Δεν έχει βέβαια καμία σχέση με την προπαγάνδα περί ανάπτυξης και επενδύσεων, και τα λοιπά ψεύδη και παπαρολογίες των εγχώριων ''γκαίμπελς''.
Το δικό μου φως είναι άλλο: Μέσα στο πιό βαθύ σκοτάδι της κρίσης, στο έρεβος των μνημονίων, νοιώθεις να σε αγγίζει κάποιο χέρι. Μέσα στο σκοτάδι δεν βλέπεις αν αυτό το χέρι είναι ξεβαμμένο μπλέ, ή ξεβαμμένο πράσινο, ή ροζ, ή ό,τι άλλο. Είναι το χέρι του διπλανού σου. Ένα χέρι κι ένας ψίθυρος: ''υπομονή αδελφέ μου, κάτι θα γίνει''. Ένας ψίθυρος κι ένα γέλιο. Αυτό είναι το δικό μου φως: Το γέλιο! Η αποδόμηση και η γελοιοποίηση της κατάστασης. Ο καγχασμός του λαού!
Είναι αυτό που φοβάται ο κάθε δικτάτορας, αυτό που τρέμει η κάθε χούντα: μην τυχόν ο λαός σταματήσει να φοβάται κι αρχίσει να γελάει, να τους παίρνει στο ''ψιλό''.
Τότε ξέρουν ότι η Αντίσταση έχει αρχίσει, ότι ο χρόνος τους μετράει αντίστροφα.
Και εδώ ο λαός έχει ήδη αρχίσει να καγχάζει, να γελάει με ένα γέλιο άγριο, απειλητικό..
Οι ''δημοκράτες'' όμως που μας κυβερνούν, (παρένθεση: υποψιάζομαι ότι τα μεγάλα,πολύ μεγάλα κεφάλια που μας κυβερνούν έχουν πάρει πολλά, πάρα πολλά λεφτά, λεφτά ικανά να εξασφαλίσουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Πράγμα βέβαια που δεν έκανε αυτοκτονώντας η γιαγιά-Πηνελόπη, με αποτέλεσμα ο εγγονός-Αντώνης να αναγκαστεί τώρα στα γεράματα να γίνει δωσίλογος για να εξασφαλίσει τα δικά του παιδιά και εγγόνια), δεν έχουν καταλάβει τίποτα.
Ίσως γιατί νομίζουν ακόμα ότι είναι δημοκράτες! Ή νομίζουν ότι εμείς το νομίζουμε!
Μιά προσεκτική ματιά όμως αν ρίχνανε στα έντυπα και το διαδίκτυο θα βλέπανε ότι η αντίστροφη μέτρηση έχει γι αυτούς αρχίσει. Ο κόσμος γελάει, λοιδορεί, καγχάζει, εχουν γεμίσει τα μάτια του αίμα και δάκρυα από τα γέλια.. Κοντεύει να ξεπεράσει τον φόβο.
Βλέπω φως στο τούνελ. Η Αντίσταση άρχισε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου