Η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού.
Και λοιπόν;
Με τον όρο Μεταπολίτευση εννοούμε την περίοδο της νεώτερης ελληνικής ιστορίας μετά την πτώση τού καθεστώτος των Συνταγματαρχών όπου το πολίτευμα άλλαξε από Δικτατορία σε Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Και λοιπόν;
Ποιά ακριβώς ωφέλεια αποκομίσαμε σαν λαός και σαν κράτος από 38 συνεχή, ειρηνικά χρόνια Μεταπολίτευσης και Δημοκρατίας;
Διαλύσαμε την οικονομία μας και τον κοινωνικό ιστό και φθάσαμε στα πρόθυρα(;) της πτώχευσης. Α! επίσης: γίνανε ζάμπλουτοι όσοι ασχολήθηκαν με την πολιτική, δημιουργήθηκε η έννοια της Διαπλοκής, του Εθνικού Προμηθευτή, του Εθνικού Εργολάβου και μαζί μ' αυτές νέοι οικονομικοί κολοσσοί. Επίσης η λεγόμενη Τέταρτη Εξουσία, δηλαδή τα ΜΜΕ, γιγαντώθηκε, συμπλέχτηκε με την πολιτική και την διαπλοκή σ' ένα αξεδιάλυτο κουβάρι, και έφθασε να γίνει συνώνυμο της αναλήθειας, της χειραγώγησης, της εξαπάτησης. Αυτά.
Τί έφταιξε άραγε; Μήπως δεν ήταν καλής ποιότητας η δημοκρατία που ''χρησιμοποιήσαμε''; Μήπως μπερδέψαμε την ελευθερία με την ασυδοσία; Μήπως η δημοκρατία μας δεν ήταν παρά η επιβολή της γνώμης οργανωμένων μειοψηφιών απέναντι σε σιωπηρές και εν πολλοίς ''υγιείς'' πλειοψηφίες; Δεν ξέρω. Μάλλον όλα αυτά μαζί και άλλα με τα οποία θα ασχοληθούν οι ιστορικοί του μέλλοντος.
Το σίγουρο είναι ότι μετατρέψαμε ένα κατά το μάλλον ή ήττον υγιές και ελπιδοφόρο κράτος σε παρία, αποπαίδι, παράδειγμα προς αποφυγή.
Και μετατρέψαμε έναν λαό περήφανο, εργατικό, έντιμο, άφοβο, σε μιά κοινωνία αγράμματων τυχοδιωκτών, λαμογιών, ''βολεμένων'', έντρομων νεοραγιάδων.
Και όλα αυτά κατά την διάρκεια της Μεταπολίτευσης και υπό την σκέπη της Δημοκρατίας.
Άρα έχει δικαίωμα κανείς όταν εορτάζονται και πανηγυρίζονται Εθνικές Επέτειοι και εορτές που έχουν σχέση με την Μεταπολίτευση και την Δημοκρατία, όπως τουλάχιστον αυτή που εφαρμόσαμε, να αναρωτιέται μεγαλόφωνα:
Και λοιπόν;
Και λοιπόν;
Με τον όρο Μεταπολίτευση εννοούμε την περίοδο της νεώτερης ελληνικής ιστορίας μετά την πτώση τού καθεστώτος των Συνταγματαρχών όπου το πολίτευμα άλλαξε από Δικτατορία σε Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Και λοιπόν;
Ποιά ακριβώς ωφέλεια αποκομίσαμε σαν λαός και σαν κράτος από 38 συνεχή, ειρηνικά χρόνια Μεταπολίτευσης και Δημοκρατίας;
Διαλύσαμε την οικονομία μας και τον κοινωνικό ιστό και φθάσαμε στα πρόθυρα(;) της πτώχευσης. Α! επίσης: γίνανε ζάμπλουτοι όσοι ασχολήθηκαν με την πολιτική, δημιουργήθηκε η έννοια της Διαπλοκής, του Εθνικού Προμηθευτή, του Εθνικού Εργολάβου και μαζί μ' αυτές νέοι οικονομικοί κολοσσοί. Επίσης η λεγόμενη Τέταρτη Εξουσία, δηλαδή τα ΜΜΕ, γιγαντώθηκε, συμπλέχτηκε με την πολιτική και την διαπλοκή σ' ένα αξεδιάλυτο κουβάρι, και έφθασε να γίνει συνώνυμο της αναλήθειας, της χειραγώγησης, της εξαπάτησης. Αυτά.
Τί έφταιξε άραγε; Μήπως δεν ήταν καλής ποιότητας η δημοκρατία που ''χρησιμοποιήσαμε''; Μήπως μπερδέψαμε την ελευθερία με την ασυδοσία; Μήπως η δημοκρατία μας δεν ήταν παρά η επιβολή της γνώμης οργανωμένων μειοψηφιών απέναντι σε σιωπηρές και εν πολλοίς ''υγιείς'' πλειοψηφίες; Δεν ξέρω. Μάλλον όλα αυτά μαζί και άλλα με τα οποία θα ασχοληθούν οι ιστορικοί του μέλλοντος.
Το σίγουρο είναι ότι μετατρέψαμε ένα κατά το μάλλον ή ήττον υγιές και ελπιδοφόρο κράτος σε παρία, αποπαίδι, παράδειγμα προς αποφυγή.
Και μετατρέψαμε έναν λαό περήφανο, εργατικό, έντιμο, άφοβο, σε μιά κοινωνία αγράμματων τυχοδιωκτών, λαμογιών, ''βολεμένων'', έντρομων νεοραγιάδων.
Και όλα αυτά κατά την διάρκεια της Μεταπολίτευσης και υπό την σκέπη της Δημοκρατίας.
Άρα έχει δικαίωμα κανείς όταν εορτάζονται και πανηγυρίζονται Εθνικές Επέτειοι και εορτές που έχουν σχέση με την Μεταπολίτευση και την Δημοκρατία, όπως τουλάχιστον αυτή που εφαρμόσαμε, να αναρωτιέται μεγαλόφωνα:
Και λοιπόν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου