Η χρήση της μούντζας ανάγεται στην εποχή του Βυζαντίου και συγκεκριμένα σε μία ποινή που εφαρμοζόταν σε περιπτώσεις ασήμαντων παραπτωμάτων: Ο δικαστής έβαζε το χέρι του σε στάχτη και λέρωνε (μουντζούρωνε) το πρόσωπο του τιμωρούμενου, διαπομπεύοντάς τον με αυτόν τον τρόπο.
Η κίνηση εκφράζει βαριά περιφρόνηση, μαζί δε και κατάρα για αποπομπή και εξαφάνιση.
Σήμερα κάθε έλληνας που σέβεται τον εαυτό του, έχει χρησιμοποιήσει τουλάχιστον μιά φορά στην ζωή του την συγκεκριμένη χειρονομία, συνοδευόμενη μάλιστα τις περισσότερες φορές από κάποια εμφατική προτροπή: ''πάρτα ρε!'', ''όρσε μαλάκα!'', ''άει συνουσιάσου ζώον'', και άλλες πολλές ανάλογα με την αυτοσχεδιαστική δεινότητα ή την συναισθηματική φόρτιση του χειρονομούντος.
Πρακτικά και στην καθημερινότητα, αποτελεί είδος ψυχοθεραπείας, αφού αποτελεί εκτόνωση ψυχολογικής φόρτισης και αποτρέπει από άλλες χειρότερες χειρονομίες και πρακτικές.
Έχει εξυμνηθεί και χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από τον παλιό-καλό ελληνικό κινηματογράφο, με μαιτρ του είδους τους λατρεμένους Λάμπρο Κωνσταντάρα, Διονύση Παπαγιαννόπουλο, Νίκο Σταυρίδη, προκαλώντας απέραντη ευθυμία στους θεατές, αφού τελικά πετυχαίνει το επιθυμητό: την απαξίωση και γελοιοποίηση του θύματος.
Τα τελευταία δύο-τρία χρόνια η χειρονομία αποτελεί την κύρια έκφραση ευαρέσκειας των ελλήνων πολιτών προς την κυβέρνηση, τα οικονομικά μέτρα, και το πολιτικό προσωπικό μας..
Με την προτροπή προς την κυβέρνηση συνολικά, και προς κάθε έναν από τους συντελεστές της προσωπικά, να είναι πάντα άξιοι, ενώνω κι εγώ τα χέρια μου με τους υπόλοιπους, και αναφωνώ:
Όρσε αλήτες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου