Τα Θεόσταλτα Συστατικά Που Λείπουν..

     Σύμφωνα με τον μύθο που αφηγείται ο Πρωταγόρας, όταν ο Δίας αποφάσισε να βοηθήσει τους ανθρώπους να οργανωθούν κοινωνικά ως ''πόλις'' (κράτος θα λέγαμε σήμερα), έστειλε σ' αυτούς με τον αγγελιοφόρο του τον Ερμή δύο αρετές. Παρήγγειλε ακόμη ότι αυτές οι αρετές μπορούν να είναι κτήμα όλων ανεξάρτητα από την καταγωγή τους, την κοινωνική τους τάξη, την οικονομική τους δύναμη ή αδυναμία.
     Για να δώσει δε έμφαση στην αναγκαιότητα των δύο αυτών αρετών για την σωστή λειτουργία μιάς δημοκρατικής ''πόλεως'', συμπλήρωσε αυστηρά ότι οι άνθρωποι πρέπει να θεσπίσουν αυστηρότατο νόμο για την έλλειψη αυτών.
     Οι δύο αυτές αρετές ήταν η ''αιδώς'' και η ''δίκη''. 
     Αιδώς σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες ήταν το ενδιαφέρον για την καλή γνώμη των άλλων. Η έλλειψή της οδηγεί το άτομο, τον πολίτη σ' αυτό που σήμερα ονομάζουμε ''ξεδιαντροπιά'', αδιαφορία για το κοινωνικό σύνολο και την γνώμη του.
     Δίκη, σύμφωνα πάντα με τους αρχαίους προγόνους μας, σήμαινε τον σεβασμό των δικαιωμάτων των άλλων. Από αυτήν προήλθε και η έννοια της δικαιοσύνης και της δίκης όπως την ορίζουμε σήμερα.
     Αξίζει να θυμηθούμε εδώ ότι στην αρχαία δημοκρατία είχαν συμμετοχή όλοι οι πολίτες. Συμμετοχή στην λήψη των αποφάσεων, συμμετοχή και στην εξουσία. Άρα οι δύο αυτές αρετές απευθύνονται κυρίως από τον Πρωταγόρα στον πολίτη που ασκεί την δημοκρατία, δηλαδή στον πολιτικό όπως θα λέγαμε σήμερα.
     Να θυμηθούμε επίσης ότι τον μύθο αυτόν τον βρίσκουμε σε έναν από τους Διαλόγους του Πλάτωνα με τίτλο Πρωταγόρας. Έχει πολύ μεγάλη σημασία γιατί ο Πλάτωνας, όπως και ο δάσκαλός του ο Σωκράτης, πίστευαν περισσότερο στην ''πεφωτισμένη'' ολιγαρχία παρά στην δημοκρατία. Η αναφορά των αρετών αυτών στον συγκεκριμένο Διάλογο, χωρίς μάλιστα να φέρεται ότι τις αντικρούει σοβαρά ο Σωκράτης, δίνουν ακόμη μεγαλύτερη σημαντικότητα σ' αυτές.
     Αν έρθουμε στην σημερινή πραγματικότητα και προσπαθήσουμε να βρούμε αυτούς τους ακρογωνιαίους λίθους της δημοκρατίας στους σύγχρονους κυβερνώντες, η απογοήτευση θα είναι πλήρης.
     Κανείς από τους σημερινούς ασκούντες την εξουσία δεν φαίνεται να σέβεται τα δικαιώματα του λαού, όσο για την σημασία που δίνουν στην κοινή γνώμη αυτή εξαντλείται σε επικοινωνιακά τερτίπια προκειμένου να αποσπάσουν (να κλέψουν κατά κυριολεξία) ψήφους στις εκλογές.
     Όμως έτσι δεν ορίζεται και δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία. Υπάρχει μιά ολιγαρχία και μάλιστα καθόλου ''πεφωτισμένων'' ανθρώπων όπως τουλάχιστον θα ήθελε ο Σωκράτης.
     Υπάρχει μιά ''δημοκρατία'' τενεκέδων, κενών ψυχικά και πνευματικά ανθρώπων, ανίκανων να διαχειριστούν τα κοινά, ικανών μόνον στην προώθηση των δικών τους ατομικών συμφερόντων.
     Το ''άγος'' (ανοσιούργημα, μίασμα θα λέγαμε σήμερα) είναι μεγάλο.
     Πρέπει με κάθε θυσία να απαλλαγούμε από αυτό και να επιστρέψουμε στις αρχαίες έννοιες και αρετές, που είναι πολύ πιό σύγχρονες και ικανές να μας βγάλουν από κάθε αδιέξοδο.