Ενώ υπήρχε πιθανότητα η όλη διαδικασία να προκαλούσε μείζονα κυβερνητική κρίση (αν παραπέμπονταν και ο Χυδαίος), και ίσως και πτώση της κυβέρνησης, δεν υπήρξε αντίδραση ''εκ του εξωτερικού''.
Εξηγούμαι: Ενώ σε άλλες περιπτώσεις όπως εκλογές, ψήφιση μνημονίων, εφαρμοστικών νόμων κλπ, υπήρχε καταφανής και προκλητική επέμβαση Γερμανίας και τρόϊκας με δηλώσεις παραινετικές και στην ουσία απειλητικές υπέρ των μνημονιακών κυβερνήσεων, στην συγκεκριμένη περίπτωση σιγή. Τίποτα. Μούγγα. Αυτό σημαίνει μάλλον δύο πράγματα:
Πρώτον ότι η ''βρώμικη δουλειά'' έχει ήδη γίνει με ψήφιση μνημονίων, πράξεων νομοθετικού περιεχομένου κλπ, οπότε μικρό πιά το κακό για τους τοκογλύφους δανειστές αν θα πέσει η κυβέρνηση ή όχι, και δεύτερον, ότι κατάλαβαν το ποιόν όλου αυτού του συρφετού που μας κυβερνάει και σου λένε ''δεν τους αφήνουμε να πάνε στον διάολο μπας και εμφανιστεί κανένας καλύτερος, αφού αυτοί λαμόγια γεννήθηκαν, λαμόγια θα πεθάνουν;''.
Και στις δύο περιπτώσεις γίνεται φανερό αυτό που όλος ο λαός ξέρει και πιστεύει πολύ καιρό τώρα: Ότι οι μαριονέτες που μας κυβερνούν είναι αναλώσιμα υλικά, έχουν ημερομηνία λήξεως.
Πράγμα που σημαίνει ότι όταν γίνουν περιττοί στα αφεντικά τους, μόνον βάρος θα τους είναι αφού η παρουσία τους και μόνον θα προκαλεί αντιδράσεις έκκρυθμες στον ελληνικό λαό.
Στυμμένες λεμονόκουπες λοιπόν σαν τον προηγούμενο, τον μεγάλο Ηλίθιο, που τον πέταξαν στα σκουπίδια σε μιά νύχτα. Αυτή θα είναι η μοίρα και αυτών των τωρινών.
Αλλά μην χαίρεστε. Ο σκοπός δεν είναι να τους πετάξουν τ'αφεντικά τους. Αυτό θα σημαίνει ότι τούτοι θα έχουν ήδη στύψει τον λαό στο έπακρο και πιά θα είναι άχρηστοι.
Πρέπει εμείς να πετάξουμε τα σκουπίδια από πάνω μας κι έξω απ' την χώρα.
Και κάτι άλλο σημαντικό:
Να προσέξουμε μήπως πετάξουν αυτές τις λεμονόκουπες, και μας φέρουν άλλες..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου