Ας ξεκαθαρίσω πρώτα ότι θεωρώ πως το μέγεθος και το βάθος της κρίσης στην χώρα μας οφείλεται κατά 90% στους πολιτικούς που διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται ακόμα την εξουσία, με την βοήθεια βέβαια και την ''ευγενική χορηγία'' των τοκογλύφων-πιστωτών. Για το υπόλοιπο η ευθύνη είναι δική μας. Όμως:
Η άλλη όψη που λέγαμε είναι ότι ο έλληνας πολίτης έγινε πιό σοφός, πιό αληθινός. Μάθαμε, ή μάλλον ξαναθυμηθήκαμε να ζούμε με λιγότερα. Πάψαμε να ντρεπόμαστε να πούμε ότι δεν έχουμε αρκετά λεφτά για να κάνουμε αυτό ή να αγοράσουμε εκείνο. Σταμάτησε ο προσωπικός ανταγωνισμός κατανάλωσης που τροφοδοτούσε τόσο καλά την απληστία και την ζηλοφθονία μας. Γίναμε πιό μετρημένοι στην κριτική μας απέναντι στους άλλους, και ιδιαίτερα στους ''λιγότερο πετυχημένους'' από μας. Πετύχαμε να επιβιώνουμε με 20 ευρώ στην τσέπη δυό-τρείς μέρες και να το διακωμωδούμε κιόλας μεταξύ μας. Κατεβήκαμε πολλά σκαλοπάτια αλλά γίναμε πιό γήινοι.
Όλα αυτά τα χρόνια διαπράξαμε την ''ύβρι'' του υπερκαταναλωτισμού μιάς πλαστής ευμάρειας. Άλλος λίγο και άλλος πιό πολύ υποκύψαμε στο περιττό και στις σειρήνες της πολυτέλειας, του φανταχτερού, αφήνοντας απέξω την ομορφιά μιάς απλής καθημερινότητας και την ανθρωπιά μας.
Εισπράττουμε τώρα την ''νέμεση'' όλων αυτών, αναγνωρίζοντας ενδόμυχα ότι ως κάποιο σημείο μας αξίζει. Αυτό όμως σημαίνει σοφία και ωριμότητα.
Είμαι σίγουρος ότι αν με κάποιο μαγικό τρόπο όλα αυτά περνούσαν και ξαναγυρίζαμε στην εποχή της ευμάρειας δεν θα κάναμε τα ίδια λάθη. Έχουμε πιά μνήμες ανέχειας, μνήμες πείνας, μνήμες ανεργίας, μνήμες προσωπικής ψυχικής καταβαράθρωσης.
Η γενιά η δική μας και των παιδιών μας ωρίμασε απότομα και με τον κακό τρόπο. Αλλά ωρίμασε.
Αντίθετα: Το πολιτικό σκηνικό και προσωπικό παραμένει ίδιο και αναλλοίωτο.
Οι πολιτικοί μας δεν παρουσιάζουν σημάδια ωρίμανσης. Και πώς θα μπορούσαν άλλωστε αφού έτσι κι αλλοιώς είναι σάπιοι μέχρι το κόκκαλο. Νομίζουν ότι όλα αυτά μιά μέρα θα ξεχαστούν, και ότι αυτοί όλοι θα εξακολουθήσουν καμαρωτοί κι ανέγγιχτοι να κυβερνούν πάνω σε ηλιθίους.
Εδώ έγκειται και η ολοκλήρωση της ωρίμανσης αυτού του λαού: Πρέπει να πετάξει μακριά όλη αυτή τη σαπίλα που δηλητηριάζει ό,τι νέο, φρέσκο και αγνό προσπαθεί να προκύψει.
Δεν φτάνει να ξεπεράσουμε την κρίση. Μαζί με την νοοτροπία που μας έφερε εδώ πρέπει να εξοβελίσουμε και τους υπεύθυνους ολετήρες πολιτικούς.
Μόνον έτσι το μάθημα της δεύτερης όψης της κρίσης θα πιάσει τόπο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου