Βδομάδα τη βδομάδα τα πράγματα επιδεινώνονται. Η ψυχολογική και οικονομική κατάσταση των πολιτών βαδίζει απ' το κακό στο χειρότερο.
Είναι σίγουρο ότι σήμερα Δευτέρα όλοι μας χρωστάμε παραπάνω από την προηγούμενη Δευτέρα. Όχι μόνον λόγω αδυναμίας καταβολής των προηγουμένων, αλλά και γιατί κάθε βδομάδα θεσμοθετούν, νομοθετούν νέα βάρη. Με το έτσι θέλω. Για να μας χρεώσουν περισσότερο. Να μας κάνουν περισσότερο σκλάβους.
Αυτά τα νέα βάρη δεν μας τα ανακοινώνουν αμέσως. Τα αποσιωπούν. Έρχονται όμως μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα και μας λένε ''ξέρετε χρωστάτε κι αυτό, βάσει του τάδε νόμου''.
Είναι βάρη μη πραγματικά. Δεν προέρχονται από κάποια παραγωγή πλούτου, ή αγαθών, αλλά από μία οποιαδήποτε τάχα μου δημοσιονομική βελτίωση, η οποία δεν έχει προκύψει από πουθενά, αλλά θα υπήρχε αν εμείς οι ''κακοί'' πληρώναμε αυτά που μας αναλογούν!! Καταλάβατε; Η λογική του παραλόγου! Το τέλειο χάος!
Με τους ίδιους ρυθμούς όμως επιδεινώνονται και οι δομές κι οι υποδομές του κράτους. Η πολιτεία αδυνατεί ολοένα και περισσότερο να παράσχει στους πολίτες αυτά που είναι υποχρεωμένη να παρέχει: υγεία, παιδεία, ασφάλεια.
Συζητώντας χθες με βουλευτή αντιμνημονιακού κόμματος, μου είπε απελπισμένος ότι έχουν χάσει τον έλεγχο. Δεν προλαβαίνουν, είπε, να πάρουν είδηση και να αναχαιτίσουν όπου μπορούν, τροπολογίες, νομοθετήματα, ειδικές ανακοινώσεις. Μου είπε ακόμα ότι, σε πάρα πολλές περιπτώσεις τα αντιμνημονιακά κόμματα της Βουλής συμπράττουν σε επιτροπές και ψηφοφορίες, ώστε να μπλοκάρουν ό,τι μπορούν. Απλώς αυτές οι πρωτοβουλίες κρύβονται ή αποσιωπούνται από τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ, ώστε να μη φανεί ότι μπορεί εν δυνάμει να υπάρξει ένα αντιμνημονιακό μέτωπο.
Έχουμε ξαναπεί και είναι πραγματικότητα ότι δεν μπορούμε καν να συλλάβουμε το μέγεθος της προδοσίας που τελείται στις μέρες μας.
Όταν ρώτησα τον συγκεκριμένο βουλευτή ''γιατί δεν βγάζετε τον κόσμο στους δρόμους, γιατί δεν καλείτε σε απείθεια και οιονεί εξέγερση;'', μου απάντησε ότι ο κόσμος μόνος του από δική του πρωτοβουλία πρέπει να βγεί έξω, και μετά να ακολουθήσουν τα κόμματα ως στηρίγματα, ως συμπαραστάτες. Στην αντίθετη περίπτωση, μου είπε, θα εκληφθεί ή θα προβληθεί σαν προσπάθεια ''καπελώματος'' από το τάδε κόμμα, του κοινωνικού αγώνα.
Σε μεγάλο βαθμό και γνωρίζοντας την δύναμη και την ανηθικότητα της προπαγάνδας που μπορούν να αναπτύξουν τα φερέφωνα της τρόϊκας και των μνημονίων, η προηγούμενη άποψη έχει δίκιο.
Η πραγματικότητα όμως είναι ότι η κοινωνία και όλη η χώρα έχει μπεί σε μία ταχύτητα περιδίνησης που προκαλεί ίλιγγο.
Η τελική καταστροφή δεν είναι μακριά.
Πρέπει να σταματήσουμε αυτόν τον ίλιγγο.
Πρέπει να τους σταματήσουμε!
Εμείς! Τώρα!
Υ.Γ. Η απάντηση στο χθεσινό κουίζ για την φρασούλα που λείπει είναι: ''νεκρός ή ζωντανός''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου