Πόσο κοστίζει η ζωή σε Δύση σε Ανατολή

     Τις τελευταίες μέρες και με αφορμή την βομβιστική επίθεση στην Βοστώνη, τα διεθνή αλλά και τα δικά μας ΜΜΕ έχουν αποδοθεί στην γνωστή τους τρομολαγνία, ανακατεμένη με επίθετα υπερθετικού βαθμού για να περιγράψουν το δράμα και την ανασφάλεια που ζεί ο αμερικανικός λαός.
     Πράγματι το δράμα που ζουν οι οικογένειες των θυμάτων της τρομοκρατικής επίθεσης είναι καθ' όλα σεβαστό και γεννά συναισθήματα αλληλεγγύης.
     Παρατηρήστε ότι χρησιμοποιώ τον όρο τρομοκρατική επίθεση χωρίς επιφύλαξη και χωρίς εισαγωγικά, γιατί πιστεύω ότι οποιαδήποτε βίαιη πράξη στρέφεται εναντίον άμαχου πληθυσμού, συνιστά τρομοκρατία. Είτε την εξασκεί ένα μεμονωμένο και προφανώς ψυχικά διαταραγμένο άτομο, είτε οργανωμένες ομάδες κρούσης τρομοκρατικών οργανώσεων.
     Αυτή όμως η παραδοχή επεκτείνεται και σε όλη την γή. Το ίδιο τρομοκρατικά θεωρώ και τα τυφλά χτυπήματα με βόμβες ή ρουκέτες ή ό,τι  άλλο, είτε στην Γάζα, είτε στο Αφγανιστάν, είτε στην Συρία, είτε στην Γιουγκοσλαβία πριν διαλυθεί, είτε οπουδήποτε αλλού στον κόσμο δρουν τρομοκρατικές οργανώσεις, αλλά και δυνάμεις καταστολής.
     Και θα ήταν τίμια τα δάκρυα και οι οιμωγές των ΜΜΕ και των απανταχού πολιτικών, αν, τα ίδια δάκρυα έχυναν κάθε μέρα και τις ίδιες εκφράσεις αποστροφής χρησιμοποιούσαν κάθε μέρα, για κάθε  παιδί ή άλλον άμαχο νεκρό σε χώρες του ''δεύτερου'', ''τρίτου''  ή άλλου κόσμου πέραν της ''πολιτισμένης'' Δύσης.
     Δυστυχώς ο δικός μας θεόστραβος δυτικός ''πολιτισμός'', έχει μάθει να μετράει την αξία της ανθρώπινης ζωής με πολύ στρεβλό και υποκειμενικό τρόπο.
     Και δυστυχώς πάλι, μου θυμίζει τον τρόπο που αντιμετώπιζαν τα ες-ες της κατοχής κάθε θάνατο γερμανού στρατιώτη: για κάθε έναν δικό τους, εκτελούσαν δέκα με είκοσι έλληνες πολίτες.
     Ας μην εφησυχάζουμε. Ας μη λέμε ότι η αδικία χτυπά μακριά απ' την πόρτα μας. Η διεθνοποίηση την οποία ευαγγελίζονται θα φέρει όχι μόνον τα καλά, όσα έχει, αλλά και τα δεινά στο σπίτι μας.
     Ο καθένας από μας έτυχε  και γεννήθηκε στον δυτικό κόσμο, και έμαθε να θεωρεί την ανθρώπινη ζωή ως ανεκτίμητη.
     Αν είχαμε γεννηθεί έξω απ' αυτόν θα βλέπαμε ότι η ανθρώπινη ζωή είναι φτηνή, σχεδόν τζάμπα.
     Και είναι κρίμα.
     Γιατί μιλάμε για ανθρώπινες ζωές έτσι κι αλλιώς..