Το να είναι κανείς αισιόδοξος είναι κατά την κοινή γνώμη ''στάση ζωής''.
Κατά τους σοβαρούς αναλυτές όμως και τους ερμηνευτές της ανθρώπινης ψυχολογίας και συμπεριφοράς, η αισιοδοξία ερμηνεύεται ως άκριτη προσφυγή στα κατώτερα ορμέμφυτα.
Εξηγούμαι: Τα βασικά ένστικτα του ανθρώπου είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, δηλαδή της επιβίωσης, και το ένστικτο της διαιώνισης του είδους. Αυτά τα ένστικτα είναι κοινά με των άλλων έμβιων όντων, και γι αυτό αποκαλούνται και ''κατώτερα''.
Είναι τα ένστικτα που κάθε ζωντανός οργανισμός προσπαθεί πάση θυσία να ικανοποιήσει και να εξασφαλίσει.
Σε αντίθεση όμως με τα άλλα όντα, ο άνθρωπος διαθέτει έλλογο νού. Μέσω αυτού του νου και της εμπειρίας που αποκτά κατά την διάρκεια της ζωής του προσπαθεί να ερμηνεύσει και να αναλύσει τα δεδομένα της κάθε στιγμής και να αποφασίσει πώς πρέπει να πράξει για την καλύτερη κάλυψη αυτών των φυσικών αναγκών.
Σε καταστάσεις ακραίων δυσκολιών, όπως αυτές που βιώνει σήμερα ο μέσος έλληνας πολίτης, ο απαίδευτος νούς και ο ασυνήθιστος στην μάχη της επιβίωσης συχνά ''μπλοκάρει'', αρνείται να ''δεί'' ως αληθινά τα συντριπτικά εναντίον του στοιχεία, και στρέφεται προς μία άκριτη πεποίθηση, μία χωρίς λογική στήριξη βεβαιότητα πως όλα θα πάνε καλά.
Αυτή η χωρίς λογικό λόγο πεποίθηση ονομάζεται αισιοδοξία, και όποιος την εκφράζει θεωρείται από την μέση κοινή γνώμη μάλλον ''προικισμένος'' και αρεστός.
Ακριβώς δηλαδή το αντίθετο από αυτό που πράγματι είναι. Δηλαδή κάποιος που αδυνατεί να δεί, να εκτιμήσει να αναλύσει σωστά τα γεγονότα, και σύρεται να πιστέψει επειδή θέλει πάση θυσία να ικανοποιήσει τα βασικά του ένστικτα, πως κάπως, με κάποιον άγνωστο τρόπο ή με την βοήθεια κάποιας ''ανώτερης'' και άδηλης δύναμης, τα προβλήματα θα παραμεριστούν και τα πράγματα θα καταλήξουν καλά, αίσια.
Για να έρθουμε τώρα στο θέμα της προπαγάνδας του τίτλου, αυτός που απευθύνεται στην ανάγκη με κάθε τρόπο ικανοποίησης των αναγκών του ανθρώπου, έστω και με ψεύτικες ελπίδες, οδηγώντας τον στην χωρίς κρίση αισιοδοξία, είναι προπαγανδιστής και εκμαυλιστής της ψυχικής ανάγκης του ανθρώπου.
Αυτός που ασκεί τέτοιου είδους εκλεπτυσμένη προπαγάνδα είναι βαθειά ανήθικος και απάνθρωπος, γιατί γνωρίζει ότι προσπαθεί να ποδηγετήσει την μάζα, τον λαό, απευθυνόμενος στα πιό βαθειά του, τα πιό αρχαία ορμέμφυτα.
Αναφέρομαι και υπονοώ βεβαίως τον ''πρωθυπουργό'' και όλο το κυβερνητικό επιτελείο, που τις τελευταίες μέρες επιχειρεί μία επίθεση αισιοδοξίας χωρίς πραγματικό λόγο και χωρίς αληθινά δεδομένα.
Παίζουν το τελευταίο τους ''χαρτί'', ή μάλλον παίζουν όλα τους τα χαρτιά θεμιτά και αθέμιτα, άθλια και βρώμικα όπως οι ίδιοι, προκειμένου να εξασφαλίσουν την δική τους πολιτική επιβίωση και αναπαραγωγή!
Ας είμαστε ενήμεροι των μεθόδων που ακολουθούν και να μην πέφτουμε στην παγίδα της προπαγάνδας αισιοδοξίας που επιχειρούν.
Η μόνη αισιοδοξία που μπορεί να προκύψει, είναι αυτή μέσα από την δική μας δράση και αντίδραση.
Όλα τα άλλα είναι προπαγάνδα..
Κατά τους σοβαρούς αναλυτές όμως και τους ερμηνευτές της ανθρώπινης ψυχολογίας και συμπεριφοράς, η αισιοδοξία ερμηνεύεται ως άκριτη προσφυγή στα κατώτερα ορμέμφυτα.
Εξηγούμαι: Τα βασικά ένστικτα του ανθρώπου είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, δηλαδή της επιβίωσης, και το ένστικτο της διαιώνισης του είδους. Αυτά τα ένστικτα είναι κοινά με των άλλων έμβιων όντων, και γι αυτό αποκαλούνται και ''κατώτερα''.
Είναι τα ένστικτα που κάθε ζωντανός οργανισμός προσπαθεί πάση θυσία να ικανοποιήσει και να εξασφαλίσει.
Σε αντίθεση όμως με τα άλλα όντα, ο άνθρωπος διαθέτει έλλογο νού. Μέσω αυτού του νου και της εμπειρίας που αποκτά κατά την διάρκεια της ζωής του προσπαθεί να ερμηνεύσει και να αναλύσει τα δεδομένα της κάθε στιγμής και να αποφασίσει πώς πρέπει να πράξει για την καλύτερη κάλυψη αυτών των φυσικών αναγκών.
Σε καταστάσεις ακραίων δυσκολιών, όπως αυτές που βιώνει σήμερα ο μέσος έλληνας πολίτης, ο απαίδευτος νούς και ο ασυνήθιστος στην μάχη της επιβίωσης συχνά ''μπλοκάρει'', αρνείται να ''δεί'' ως αληθινά τα συντριπτικά εναντίον του στοιχεία, και στρέφεται προς μία άκριτη πεποίθηση, μία χωρίς λογική στήριξη βεβαιότητα πως όλα θα πάνε καλά.
Αυτή η χωρίς λογικό λόγο πεποίθηση ονομάζεται αισιοδοξία, και όποιος την εκφράζει θεωρείται από την μέση κοινή γνώμη μάλλον ''προικισμένος'' και αρεστός.
Ακριβώς δηλαδή το αντίθετο από αυτό που πράγματι είναι. Δηλαδή κάποιος που αδυνατεί να δεί, να εκτιμήσει να αναλύσει σωστά τα γεγονότα, και σύρεται να πιστέψει επειδή θέλει πάση θυσία να ικανοποιήσει τα βασικά του ένστικτα, πως κάπως, με κάποιον άγνωστο τρόπο ή με την βοήθεια κάποιας ''ανώτερης'' και άδηλης δύναμης, τα προβλήματα θα παραμεριστούν και τα πράγματα θα καταλήξουν καλά, αίσια.
Για να έρθουμε τώρα στο θέμα της προπαγάνδας του τίτλου, αυτός που απευθύνεται στην ανάγκη με κάθε τρόπο ικανοποίησης των αναγκών του ανθρώπου, έστω και με ψεύτικες ελπίδες, οδηγώντας τον στην χωρίς κρίση αισιοδοξία, είναι προπαγανδιστής και εκμαυλιστής της ψυχικής ανάγκης του ανθρώπου.
Αυτός που ασκεί τέτοιου είδους εκλεπτυσμένη προπαγάνδα είναι βαθειά ανήθικος και απάνθρωπος, γιατί γνωρίζει ότι προσπαθεί να ποδηγετήσει την μάζα, τον λαό, απευθυνόμενος στα πιό βαθειά του, τα πιό αρχαία ορμέμφυτα.
Αναφέρομαι και υπονοώ βεβαίως τον ''πρωθυπουργό'' και όλο το κυβερνητικό επιτελείο, που τις τελευταίες μέρες επιχειρεί μία επίθεση αισιοδοξίας χωρίς πραγματικό λόγο και χωρίς αληθινά δεδομένα.
Παίζουν το τελευταίο τους ''χαρτί'', ή μάλλον παίζουν όλα τους τα χαρτιά θεμιτά και αθέμιτα, άθλια και βρώμικα όπως οι ίδιοι, προκειμένου να εξασφαλίσουν την δική τους πολιτική επιβίωση και αναπαραγωγή!
Ας είμαστε ενήμεροι των μεθόδων που ακολουθούν και να μην πέφτουμε στην παγίδα της προπαγάνδας αισιοδοξίας που επιχειρούν.
Η μόνη αισιοδοξία που μπορεί να προκύψει, είναι αυτή μέσα από την δική μας δράση και αντίδραση.
Όλα τα άλλα είναι προπαγάνδα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου