Σάν ἔξαφνα, ὥρα μεσάνυχτ’, ἀκουσθεί
ἀόρατος θίασος νά περνᾶ
μέ μουσικές ἐξαίσιες, μέ φωνές –
τήν τύχη σου πού ἐνδίδει πιά, τά ἔργα σου
πού ἀπέτυχαν, τά σχέδια τῆς ζωῆς σου
πού βγῆκαν ὅλα πλάνες, μή ἀνωφέλετα θρηνήσεις.
Σάν ἕτοιμος ἀπό καιρό, σά θαρραλέος,
ἀποχαιρέτα την, τήν Ἀλεξάνδρεια πού φεύγει.
Προ πάντων νά μή γελασθεῖς, μήν πεῖς πως ἦταν
ἕνα ὄνειρο, πώς ἀπατήθηκεν ἡ ἀκοή σου∙
μάταιες ἐλπίδες τέτοιες μήν καταδεχθεῖς.
Σάν ἕτοιμος ἀπό καιρό, σά θαρραλέος,
σάν που ταιριάζει σε πού ἀξιώθηκες μιά τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά πρός τό παράθυρο,
κι ἄκουσε μέ συγκίνησιν, ἀλλ’ ὄχι
με τῶν δειλῶν τά παρακάλια και παράπονα,
ὡς τελευταία ἀπόλαυσι τούς ἤχους,
τά ἐξαίσια ὄργανα τοῦ μυστικοῦ θιάσου,
κι ἀποχαιρέτα την, τήν Ἀλεξάνδρεια πού χάνεις.
Κ.Π.Καβάφης (1911)
Οποιαδήποτε αναγωγή σε πρόσωπα και καταστάσεις σημερινές, θα ήταν ιεροσυλία για το αριστούργημα αυτό, αλλά και για το πνεύμα, την ιδέα του ποιητή.
Εδώ ο μεγάλος αλεξανδρινός απευθύνεται σε άνθρωπο μοιραίο μεν αλλά τολμηρό, όχι δειλό, σε άνθρωπο που αξιώθηκε, δεν σφετερίστηκε με ψέματα υποκρισίες ''μιά τέτοια πόλι''.
Μιλάει για κάποιον έτοιμο από καιρό και θαρραλέο να εισπράξει το αποτέλεσμα των έργων του, των σχεδίων της ζωής του που ''βγήκαν όλα πλάνες''.
Όχι για κάποιον δειλό που με ''παρακάλια και παράπονα'' προσπαθεί να ρίξει τις ευθύνες αλλού, να αποφύγει το μοιραίο.
Γι αυτό σας παρακαλώ απολαύστε το ποίημα και η οποιαδήποτε σύγκριση ή αναγωγή ας παραμείνει στα ονόματα..
Δεν συγκρίνονται κατακτητές με προδότες..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου