Σαν σήμερα πριν τρία χρόνια το πανέμορφο Καστελόριζο δέχτηκε την επίσκεψη ενός γελοίου ανθρωπάκου.
Ο ανθρωπάκος αυτός γέννημα-θρέμμα του πολιτικού δοκιμαστικού σωλήνα, στην ουσία ένα εξάμβλωμα της πολιτικής, εμφανίστηκε στο όμορφο νησί, έτοιμος από καιρό, με την πένθιμη γραβάτα του, να βάλει την ταφόπλακα στο ελληνικό κράτος.
Έτοιμος από καιρό, δασκαλεμένος, προετοιμασμένος, δολοφόνος εκ προμελέτης, ο αίσχιστος μεταξύ των αισχρών, το ανθρώπινο αυτό λύμα, με φόντο το πανέμορφο ελληνικό τοπίο κι ένα καταπράσινο (τυχαίο; σημειολογικό;) καϊκι, ψέλλισε τα λόγια που κάποιοι του είχαν γράψει για να πεί, πώς αυτός, ο επίορκος, ο προδότης της μισής του πατρίδας, την ρίχνει γυμνή και απροστάτευτη στον λάκκο των λεόντων.
Φιγούρα που αποπνέει λύπηση για την κατάντια στην οποία μπορεί κάποιος άνθρωπος να φτάσει, έρμαιο του χρήματος, των συμφερόντων και της ηλιθιότητας, τόλμησε και στάθηκε κάτω απ' τον γαλάζιο ουρανο και την βαθειά μπλέ θάλασσα, για να εμέσσει τα λόγια της προδοσίας.
Σήμερα το ίδιο αυτό ανθρωπάκι, κυνηγημένο ίσως από τις Ερινύες, ή ίσως τρελαμένο από την ίδια του την ηλιθιότητα, διατρέχει τον πλανήτη δίνοντας διαλέξεις με εισητήριο, να πληρώσει ο κόσμος να δεί το μεγάλο τσίρκο, τον Μέγα Ηλίθιο.
Δεν βρίσκει σήμερα καιρό το ανθρωπάκι να έρθει στην αιματοβαμμένη πιά πατρίδα, να καταθέσει αυτά που ξέρει γι αυτά που έκανε.
Τα άλλα ανθρωπάκια που έχει αφήσει φεύγοντας στο πόδι του, τον καλύπτουν. Ούτε που το διανοούνται να τον αναζητήσουν και να τον προσάγουν σιδεροδέσμιο.
Κόρακας, κοράκου μάτι, βγάζει;
Απευθυνόμαστε σήμερα, επέτειο της προδοσίας του στο ανθρωπάκι αυτό, στο απόρριμμα αυτό της Ιστορίας, και του λέμε ότι μπορεί να μην αναζητείται από τους ομοίους του, καταζητείται όμως από τον ελληνικό λαό και θα καταζητείται όσο υπάρχουν Έλληνες.
Και του δίνουμε μιά υπόσχεση. Σ' αυτόν, αλλά και στα παιδιά μας:
Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ..
Ο ανθρωπάκος αυτός γέννημα-θρέμμα του πολιτικού δοκιμαστικού σωλήνα, στην ουσία ένα εξάμβλωμα της πολιτικής, εμφανίστηκε στο όμορφο νησί, έτοιμος από καιρό, με την πένθιμη γραβάτα του, να βάλει την ταφόπλακα στο ελληνικό κράτος.
Έτοιμος από καιρό, δασκαλεμένος, προετοιμασμένος, δολοφόνος εκ προμελέτης, ο αίσχιστος μεταξύ των αισχρών, το ανθρώπινο αυτό λύμα, με φόντο το πανέμορφο ελληνικό τοπίο κι ένα καταπράσινο (τυχαίο; σημειολογικό;) καϊκι, ψέλλισε τα λόγια που κάποιοι του είχαν γράψει για να πεί, πώς αυτός, ο επίορκος, ο προδότης της μισής του πατρίδας, την ρίχνει γυμνή και απροστάτευτη στον λάκκο των λεόντων.
Φιγούρα που αποπνέει λύπηση για την κατάντια στην οποία μπορεί κάποιος άνθρωπος να φτάσει, έρμαιο του χρήματος, των συμφερόντων και της ηλιθιότητας, τόλμησε και στάθηκε κάτω απ' τον γαλάζιο ουρανο και την βαθειά μπλέ θάλασσα, για να εμέσσει τα λόγια της προδοσίας.
Σήμερα το ίδιο αυτό ανθρωπάκι, κυνηγημένο ίσως από τις Ερινύες, ή ίσως τρελαμένο από την ίδια του την ηλιθιότητα, διατρέχει τον πλανήτη δίνοντας διαλέξεις με εισητήριο, να πληρώσει ο κόσμος να δεί το μεγάλο τσίρκο, τον Μέγα Ηλίθιο.
Δεν βρίσκει σήμερα καιρό το ανθρωπάκι να έρθει στην αιματοβαμμένη πιά πατρίδα, να καταθέσει αυτά που ξέρει γι αυτά που έκανε.
Τα άλλα ανθρωπάκια που έχει αφήσει φεύγοντας στο πόδι του, τον καλύπτουν. Ούτε που το διανοούνται να τον αναζητήσουν και να τον προσάγουν σιδεροδέσμιο.
Κόρακας, κοράκου μάτι, βγάζει;
Απευθυνόμαστε σήμερα, επέτειο της προδοσίας του στο ανθρωπάκι αυτό, στο απόρριμμα αυτό της Ιστορίας, και του λέμε ότι μπορεί να μην αναζητείται από τους ομοίους του, καταζητείται όμως από τον ελληνικό λαό και θα καταζητείται όσο υπάρχουν Έλληνες.
Και του δίνουμε μιά υπόσχεση. Σ' αυτόν, αλλά και στα παιδιά μας:
Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου